De eerste dagen zijn we met zes personen in Hotel Lory, later komen er nog drie bij. Omdat ik weet dat ik niet hele dagen relaxed in een groep kan zijn, neem ik een eigen hotelkamer met uitzicht op het meer. Op deze manier kan ik als het nodig is rustig tot mijzelf komen. Het is misschien niet erg romantisch, maar als ik overprikkeld ben kan ik soms erg onredelijk zijn. Dat wil ik Boef en de vriendengroep besparen. Het moest een vakantie om nooit vergeten te worden. Deze beslissing blijkt een goede zet, want we hebben een geweldige tijd met voor ieder wat wils. Mijn ‘uitbarstingen’ zijn minimaal.
Pompompom
Boef gaat met Chris en Marc mountainbiken en downhillen, ik met Leonie op het blauwgroene meer varen of met haar en/of Gerben de omgeving verkennen en klaterende watervallen bewonderen. We zijn niet alleen sportief bezig geweest, maar hebben ook cultuur gesnoven. Een bezoek aan kasteel Thun, Santuario Romedio en een boogschietterrein stonden op het programma. Leonie en ik hebben daarnaast een dag geshopt en nuttige aandenkens gekocht, want alle mannen gingen inclusief de nieuwkomers Anne, Carmen en Dyon een spannende richelwandeling hoog in de bergen maken. Daar zijn wij te angsthazig voor dus vluchten we het dorp in. We zijn ook met bijna iedereen een dag naar het Gardameer geweest. Daar varen we met een boot van Riva del Garda naar Limone sul Garda. Limone met zijn kenmerkende citroenen huisnummerbordjes hebben we wandelend verkend en sommigen hebben zelfs aan het strand pootje gebaad!
Heel mooi hoe we elkaar deze vakantie vrij hebben gelaten en steeds een maatje vonden om op een dag te ondernemen waar we zin in hadden. Deze vrijheid sluit ook mooi aan bij de verbondenheid die ik voelde en het liedje ‘We all stand together’ van Paul McCartney dat de hele vakantie door het hoofd van Boef spookt. Als hij “Pompompom” zingt, weten we genoeg en zit het liedje ook in onze hoofden.
Bergwater
De laatste dag blijf ik met vier stoere en erg sportieve mannen achter. Wat ben ik blij verrast als ze voorstellen om een wandeling in mijn tempo te gaan maken. We gaan met de lift naar boven, hoog de bergen in waar een fris windje waait en er heerlijk helder bergwater te drinken is in kranen met langwerpig houten wasbakken die langs het wandelpad staan. We dalen af naar Andalo terwijl we iedereen in koor met ‘buongiorno’ begroeten. Daar drinken we cappuccino en caffè americano om vervolgens weer naar Molveno te wandelen om daar smakelijke panini te eten. Ik drink voor de nostalgie een glas menta. Dat is pepermuntlimonade. Deze groene drank dronk ik vroeger als ik op vakantie in Italië was. De smaak brengt allemaal jeugdherinneringen boven. In totaal leggen we die dag 15 kilometer af.
Echt vakantie
Op de terugreis ben ik in het begin muisstil. Ik tuur stoïcijns uit het raam en neem de bergen nog een laatste keer intens in mij op. Wat was het goed om in deze verhelderende omgeving te zijn, in een compleet andere setting en actieve dingen te doen. In deze elf dagen heb ik geen woord geschreven. Iets wat ik mij wel voorgenomen had. Ik had een heleboel schriften en pennen in mijn rugzak gestopt, omdat ik normaal elke dag wel schrijf. Nu zet ik geen letter op papier. Ik heb dus echt vakantie gehad en ben overal los van gekomen. Zo hoort vakantie te zijn!
Ik kan het iedereen aanraden om naar Hotel Lory te gaan. De omgeving is prachtig, het personeel vriendelijk en er is voor iedereen wat te doen. Ook ligt je nachtjapon elke dag keurig opgevouwen onder je hoofdkussen. Een hele verrassing!
Lees ook: Vakantie: Oost west, Achterhoek best!
