Hoe een feestweek ook voor een rommelhoofd zorgt

Over Over De Top gesproken. Het was een hele belevenis om daar met Dichterscollectief Warrig te zijn. We zaten zondag in een sfeervol hoekje met een container op het terrein en hadden best veel aanloop. Van kinderen die nieuwsgierig waren naar de typemachine en ontdekten dat je dan ook foutloos en met kracht de toetsen aan moest slaan, pubers die hun frustratie kwijt wilden over een mislukte relatie in een woordmagnetengedicht en volwassen die graag een gedicht voorgedragen kregen. Tussen de bedrijven door werden we backstage verwend en haalde ik een kleurige cocktail. Hij heette iets van bakvis shake en er zat Blue Curaçao en room in. Echt lekker. Na het avondeten vertrokken de heren van het collectief richting huis en ging ik met een rommelhoofd feestvieren en swingen met Boef. Nog voor het donker werd, was ik thuis en lag ik languit gestrekt op de bank. Nagenietend van een dag met een gouden randje.

Liefde strooien

Vandaag blik ik terug op een eerste week van juni met voornamelijk successen. Natuurlijk gingen er ook wel dingen mis. Vooral in mijn hoofd. Maar omdat ik mij gedragen voelde door liefdevolle mensen kon ik dat redelijk goed incasseren. En door erover te praten werd alles weer relatief. Relatief in het grotere geheel van het leven en de wereld. De gedachtes betroffen personen in mijn privésfeer, waardoor ik ze niet kan delen zonder kwetsend te zijn. Dus noem ik ze niet. Het waren zorgen over de gezondheid van mensen in mijn omgeving en mijn onmacht daar wat aan te kunnen doen. Want wat stel ik voor op deze planeet en wat betekenen mijn en hun problemen in vergelijking met al het wereldleed? Of kleiner: wat doe ik aan het verdriet van mijn oma, vader, schoonouders of vriendin. Soms denk ik weleens dat ik daarom niet kan of mag genieten. Zelfs niet van mijn eigen jubileum. Maar als ik dan bedenk dat geluk soms ook een keuze is en dat ik het nodige voor mijn kiezen heb (gehad) vind ik dat ik daar best recht op heb. Alleen als ik zelf genoeg ontvang en gelukkig ben, kan ik een beetje liefde strooien. En al zit niet iedereen op mijn strooisels te wachten of weet ie wat ie er mee moet, die paar die zich eraan laven zijn voor mij al voldoende.

Een beetje gek

Mensen die echt van je houden willen dat je gelukkig bent en dat je het beste van het leven probeert te maken. Die willen niet dat jij hun problemen oplost, maar nemen zelf verantwoordelijkheid voor hun daden en zijn dankbaar voor elk lief woord of gebaar waarmee hun leven verrijkt wordt. Daarom probeer ik geen energie meer te stoppen in bodemloze putten. Liefde dient onvoorwaardelijk te zijn. Dat geef ik toe. Maar mensen die het van mij proberen te stelen of verlangen dat ze altijd wat krijgen, kunnen mij gestolen worden. Dat gaat ten koste van de lichtheid en vrijheid die zij behelst. En van mijn eigen energie en geluk. Liefde is niet alleen geven en loslaten, maar ook ontvangen en vasthouden. Er dient een natuurlijke wisselwerking te zijn. Die hoeft niet altijd één op één in het moment te zijn, maar wel in de loop van de tijd. Als de balans scheef is of raakt, snijd ik het koord door. Ik ben wel goed, maar niet gek. Ok… wel een beetje gek. Maar op een gezonde en leuke manier. En dat wil ik graag zo houden. Zodat de rommel in mijn hoofd geen chaos wordt, maar een gezellige bende blijft.

Lees ook: Rabarbara bestaat vijf jaar: kom proosten op Over De Top!