Hoe een moeizame reis op de arbeidsmarkt veranderde in een sprookje

Sprookje
Wat gebeurt er als je de top van de berg hebt bereikt? Wat komt er na deze top? Juist ja…een dal. En dat heb ik geweten. Dieper dan diep kon ik niet zinken. Tijdens mijn val verbrak in knellende banden, maar ikzelf bleef intact, bleef overeind en gebruikte de schrijfmiddelen die ik anderen ook aanprijs om alle ruis het hoofd te bieden en ploeterend troost te vinden. Troost die ik vond in de woorden die ik schreef over de tranen in mijn hart.

Tot hier ben ik gekomen. Tot hier en daarmee veel verder dan ik verlangde of voor mogelijk hield. Dat allemaal met stug volhouden, hard werken en op komen dagen op cruciale momenten om mijn visies op schrijven en imperfect mogen zijn uit te dragen. Visies die in de loop van de tijd een tweede natuur zijn geworden en die ik vanuit het diepst van mijn wezen neergepend heb in Het staat op mijn voorhoofd geschreven. Is de wereld wel klaar voor mijn woorden? Willen de mensen ze wel lezen? Kan bijvoorbeeld de arbeidsmarkt veranderen?

Reis op de arbeidsmarkt

Zonder mijn vrolijk applaudisserende cheerleaders had ik met Rabarbara nooit zo ver als zzp’er kunnen komen. Ik ken veel lieve mensen die van mij houden. Degene die echt dicht bij het vuur zitten en hele stukken op mijn levensweg zijn meegelopen heb ik vorige week een bedankbrief geschreven. Wie zou ik zijn zonder hen?

Toen ik aflevering vier van de podcast die in het leven is geroepen ter ere van tien jaar Stadskamer hoorde, pinkte ik een traantje weg. Door het verhaal dat de jobcoaches en een deelnemer vertelden, besefte ik dat ik een hele lange weg op de arbeidsmarkt heb afgelegd. Een reis die niet zonder slag of stoot ging en die ik ook verwerkt heb met het schrijven van Het staat op mijn voorhoofd geschreven. Een reis die nog lang niet ten einde is. Nee. Met mijn 48 jaar (bijna 49) sta ik aan het begin van mijn carrière. Ik heb nog genoeg ideeën die ik wil uitvoeren. Mijn sprookje is nog lang niet uit.

Uitgestoken handen

Wat is mijn eigen aandeel in het ontstaan van Rabarbara geweest? Wat was de stuwende kracht? Welk talent heb ik en is ermee tot bloei gekomen? Ik ben vergroeid met mijn missie en de mensen die mij tot hier hebben gebracht. Hoe ga ik verder? Met wie ga ik verder? Wat wil ik nu gaan doen? Allemaal vragen die door de gebeurtenissen van het afgelopen jaar door mijn hoofd spoken. Gebeurtenissen die mijn leven op zijn kop hebben gezet, mij tot vertraging dwongen en lieten nadenken over de essentie van het leven. Ik schreef er verschillende blogs over. Lees ze maar als je dat nog niet hebt gedaan. Ze deden mij beseffen hoe erg ik geboft heb met de mensen die op mijn pad zijn gekomen. Blij dat ik hun uitgestoken handen kon aannemen toen ze mij vriendelijk ten dans vroegen. Blij ben ik dat mijn dromen zijn uitgekomen en dat ik daarnaast een zelfstandige plek op de arbeidsmarkt veroverd heb. Maar wat na deze droom? Komen er nog meer boeken?

Cumulerende energie

Rabarbara heeft een cumulerende energie die stand heeft gehouden onder erbarmelijke omstandigheden. En dat is bijzonder te noemen. Afgelopen jaar zette ik deze energie in het klein in voor mezelf om mijn verdriet te verwerken, zodat ik zou kunnen doorpakken wanneer alle praktische zaken achter de rug zouden zijn. En dat is nu. Hopelijk kan ik de komende tijd in de fijne energie van nu blijven of misschien zelfs weer een beetje stijgen.

Op 1 juni staat Rabarbara acht jaar ingeschreven bij de Kamer van Koophandel, maar het logo en visitekaartje bestonden al eerder. Zij werden in oktober 2016  geboren.

Ik zette een beweging neer waarin liefde voor woord en kunst en mensen centraal staat. Ik kreeg mensen in heel de Achterhoek mee. Het werd zelfs groter dan de Achterhoek: ik veroverde met Rap en Roer Flevoland en ontving in Leiden uit handen van Remko Koopman het eerste exemplaar van A message from the Chairman. Fijn dat mijn inspanningen gezien en beloond worden.

Blij ben ik dat mijn dromen zijn uitgekomen en dat ik daarnaast een zelfstandige plek op de arbeidsmarkt veroverd heb. Maar wat na deze droom?

Ruimte voor iets nieuws

Hoe nu verder? In ieder geval blijf ik het woord op dit blog oppakken en met de fijne opdrachtgevers samenwerken die ik al verzameld heb en waarvoor ik door het vuur ga. Maar ik heb ook ruimte voor iets nieuws, iets prikkelends. Waarmee ik die ruimte ga vullen weet ik nog niet precies, maar dat het iets wezenlijks gaat bijdragen aan de (woord)kunst staat als een paal boven water. Blijf je mij volgen? Of heb je misschien een passend idee? Laat het mij weten!

Lees ook: Doughnuts Economics voor bedrijven. Hoe werkt het? We nemen Rabarbara als voorbeeld.

Lees ook: Het draait om jou in dit blog (en wat je wil lezen)

Deel dit artikel:

Ontdek meer artikelen

Eén reactie

Geef een reactie

Je e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Nieuwsbrief ontvangen?
Verschijnt één keer per maand met weetjes, nieuws en achtergrondinformatie.

Stuur mij een bericht:

Contactformulier

Wil je...

Als je vragen hebt, van wat voor een aard dan ook, voel mij gerust duchtig aan de tand.

Ben je nieuwsgierig naar mij geworden en/of wil je met mij in zee gaan: laat het weten. Jij bent altijd welkom in mijn netwerk. Als je wil kennismaken: in de ochtend drink ik graag koffie met je. In de middag thee. In de avond port.

Als je geïnterviewd wil worden over de barst in je leven, je bedrijf of de samenleving en jouw oplossing om hem te helen, laat van je horen!

Als je wil dat ik je zelfgeschreven boek bespreek, mag je mij een recensie-exemplaar toesturen.

Als je wil dat ik je een brief schrijf, doe ik dat. Voor 37,50 euro ontvang je post van mij met een heuse Rabarbara-postzegel in je brievenbus. Natuurlijk mag je mij ook een brief sturen. Ik ben dol op post! Mail mij in beide gevallen om adresgegevens uit te wisselen.