Kan je zonder bijbedoelingen naar iemand zwaaien?

Verliefd
’s Ochtends groet ik de dingen: dag Boef, dag bed, dag lamp en radio. Tijdens mijn postwijk groet ik de mensen in de straat. Ook zwaai ik dan naar automobilisten. Als ik ze tenminste zie. Regelmatig krijg ik te horen dat mensen in auto’s naar mijn toeteren als ik met brieven beladen door het dorp fiets. Ze toeteren tevergeefs. Want ik ben zo gefocust op de post dat ik niets anders zie en hoor. Er is echter een wagen die niet aan mijn oog onttrokken kan worden. Die zelfs ik zie. En dat is de bus van de pakketbezorger. In de jaren dat ik werkzaam ben bij de post zijn er al verschillende pakketbezorgers de revue gepasseerd. Naar allen zwaai ik vriendelijk als ze voorbijrijden, bij deuren aanbellen of in dezelfde straat lopen. Net zoals buschauffeurs altijd naar elkaar zwaaien. Een echte collega groet.

Nu breng ik al een tijdje een collega groet uit naar, laten we hem voor het gemak Pim noemen, Pim. Pim is een vriendelijk en joviale man en maakt ook altijd een praatje met mij. Op een gegeven moment troffen we elkaar bij een reeks brievenbussen in een flat. Tijd voor een wat langer gesprek. Wat schetste mijn verbazing dat toen hij mij vroeg of ik een snoepje wilde, ik ‘ja’ zei en hij met een groot hartje aan kwam zetten. Verbeeldde ik mij dat nu of bloosde hij daarbij? Ik bedankte hem vriendelijk, keek wat er op het hartje stond (schatje) en propte hem smaakvol in mijn mond. Vervolgens vervolgden we ieder onze weg.

Aanbidder?

Even later sloeg mijn fantasie op hol: Hij zou toch niet? Nee toch? Waarom geeft hij mij een hartje? Is dat toeval? Bedoelt hij er iets mee? Het bracht mij terug naar de middelbareschooltijd waarbij ik altijd hoopte op gestolen kusjes in het fietsenhok, maar nooit kreeg. (Het trauma ben ik ontgroeid). Al snel kwam mijn realiteitszin weer boven: mannen zijn niet zo van de subtiele hints, als ze iets willen zijn ze duidelijk en zeggen ze het onomwonden zonder smoesjes. En dat bleek ook wel weer. Op de dagen die volgen is ons zwaaicontact als vanouds en verdwijnt mijn hoop op een niet zo stille aanbidder. Ergens was ik ook opgelucht: ik hoefde geen hart te breken. Boef hoort mijn verhaal stilzwijgend en glimlachend aan. Hij hoeft geen hart meer te veroveren.

Deel dit artikel:

Ontdek meer artikelen

2 reacties

  1. Hoi Rabarbara,
    Dat herken ik eigenlijk niet. Ik ga altijd met een open blik op de fiets en groet iedereen die mij tegemoet komt. Dat vind ik zo grappig, de ene persoon zegt niets, de andere fietsers groeten me vaak terug.
    Daar wordt ik heel blij van. Maaar ik heb nog nooit een snoepie gehad. Dat is dus heel bijzonder voor jou. Ook heel mooi om mee te maken.
    Dus geniet er naar hartelust van. Ik weet niet of die laatste zin klopt, maar ik vond het een leuke afsluitende zin. Groetjes Annemieke

Geef een reactie

Je e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Nieuwsbrief ontvangen?
Verschijnt één keer per maand met weetjes, nieuws en achtergrondinformatie.

Stuur mij een bericht:

Contactformulier

Wil je...

Als je vragen hebt, van wat voor een aard dan ook, voel mij gerust duchtig aan de tand.

Ben je nieuwsgierig naar mij geworden en/of wil je met mij in zee gaan: laat het weten. Jij bent altijd welkom in mijn netwerk. Als je wil kennismaken: in de ochtend drink ik graag koffie met je. In de middag thee. In de avond port.

Als je geïnterviewd wil worden over de barst in je leven, je bedrijf of de samenleving en jouw oplossing om hem te helen, laat van je horen!

Als je wil dat ik je zelfgeschreven boek bespreek, mag je mij een recensie-exemplaar toesturen.

Als je wil dat ik je een brief schrijf, doe ik dat. Voor 37,50 euro ontvang je post van mij met een heuse Rabarbara-postzegel in je brievenbus. Natuurlijk mag je mij ook een brief sturen. Ik ben dol op post! Mail mij in beide gevallen om adresgegevens uit te wisselen.