Misschien ben ik iets teveel gevraagd

Barbara Pavinati - Rabarbara
Roerige tijden vol inzichten. Gesprekken met Boef, vriendinnen, vrienden en collega’s. Niet over mijn persoontje. Dat wordt wat navelstaarderig. Maar over het leven, de oneerlijkheid en soms onrechtvaardigheid ervan en het onbegrijpelijk handelen van anderen. Het voelen van onmacht en dan huilen van woede. Het liefst een heel servies kapot willen gooien, maar bedenken dat dat geen enkele nut heeft. Mijn krassende stem probeert de pijn uit te leggen, maar komt er niet bij in de buurt. Dan maar de focus op het mooie en goede in het leven dat uiteraard ook altijd aanwezig is. Luisteren naar liedjes op Kink en Moeder van Herman van Veen lezen. Van frustratie twee repen witte chocolade opeten die ik van Boef gekregen heb. We hadden er vier met de Postcodeloterij gewonnen. Die ene kilo maakt nu toch ook niet meer uit.

Er zijn meer vrouwen die, kwam ik laatst in persoonlijke gesprekken achter, zichzelf net als ik soms teveel voelen. We hebben een breed scala aan emoties, soms onbegrijpelijk en onmogelijk gedrag. We moeten getemd worden, vinden sommigen. We moeten ons niet zo aanstellen en het leven eenvoudiger zien, vinden anderen. We moeten niet alles zomaar uiten. Maar de wereld is soms zo intens en vraagt om heftige expressie om haar te verwerken. Dit doen we, omdat we niet anders kunnen. Het lijkt zonder gêne, maar we vragen onszelf regelmatig af “Misschien ben ik iets teveel gevraagd?” zoals Iris Penning in haar liedje ‘Mag ik iets vragen’ zingt of Skunk Anansie in ‘Weak’: ”Am I too much for you?”

Aller-indiviueelste expressie

Uit ervaring weet ik dat ik voor sommige mensen inderdaad teveel ben. Die nemen alles wat ik zeg en schrijf letterlijk en wegen het op hun eigen perfecte goudschaaltje. Laat ik dit alvast zeggen: ik weeg mijn woorden niet. Althans niet zo dat ze perfect voor altijd en iedereen zijn. Ze zijn perfect voor mij op dat moment. Ze helpen mij mijn gedachten ordenen. Ik gebruik ze vaak metaforisch en met heftigere betekenis dan een realistisch iemand aan de gebeurtenis zou geven. Zelf vind ik het altijd leuk als mensen het verhalende avontuur in het leven en hun gevoelens zien en er creatief mee omgaan. Er zijn er die dit als leugenachtig of aanstellerij ervaren. Weet dat mijn woorden nooit zo bedoeld zijn. Ze zijn de aller-individueelste expressie van de aller-individueelste emotie zoals Kloos ooit zo mooi gezegd heeft.

De aller-individueelste expressie van de aller-individueelste emotie

Willem Kloos

Zuurpruim

Gelukkig heb ik ook een neus voor mensen die mij nemen zoals ik ben en mijn expressiviteit omarmen, toejuichen en als een verrijking voor hun eigen leven of de maatschappij zien. Als woordENkunstenaar komt ze goed van pas en bij de juiste mensen brengt ze een positief sneeuwbaleffect van vermenigvuldigde liefde op gang. Tegen al die vrouwen die zich soms ook teveel voelen wil ik zeggen: “Zoek die mensen op die om je lachen en van je houden als je weer eens stampvoetend door het leven gaat. Ze bestaan. En het zijn er meer dan je denkt. Van je emoties inhouden en inslikken word je alleen maar naar en ziek met de kans dat je op je sterfbed eindigt als een betweter en zuurpruim. Natuurlijk moet je de boel niet kort en klein slaan, oorlogje gaan voeren of van elke mug een olifant maken. Maar op zijn tijd lekker even op een oprechte manier ‘los’ gaan, daar is niks mis mee.”

Lees ook: Wanneer houd ik eindelijk van mij?

Deel dit artikel:

Ontdek meer artikelen

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Stuur mij een bericht:

Contactformulier

Wil je...

Als je vragen hebt, van wat voor een aard dan ook, voel mij gerust duchtig aan de tand.

Ben je nieuwsgierig naar mij geworden en/of wil je met mij in zee gaan: laat het weten. Jij bent altijd welkom in mijn netwerk. Als je wil kennismaken: in de ochtend drink ik graag koffie met je. In de middag thee. In de avond port.

Als je geïnterviewd wil worden over de barst in je leven, je bedrijf of de samenleving en jouw oplossing om hem te helen, laat van je horen!

Als je wil dat ik je zelfgeschreven boek bespreek, mag je mij een recensie-exemplaar toesturen.

Als je wil dat ik je een brief schrijf, doe ik dat. Voor 17,50 euro ontvang je post van mij met een heuse Rabarbara-postzegel in je brievenbus. Natuurlijk mag je mij ook een brief sturen. Ik ben dol op post! Mail mij in beide gevallen om adresgegevens uit te wisselen.