Bij Facebook zelf hoef ik ook niet aan te kloppen voor het herstellen van deze fout, zij vragen echt het onmogelijke van mij aan gegevens. Wonder boven wonder hebben ze wel mijn account op non-actief gezet en kan dus niemand in mijn naam dingen gaan roepen. Of ze moeten een nepaccount aanmaken. En daar wil ik jullie voor waarschuwen: ik ga niet onder een nieuw account op Facebook. Dus als iemand jullie op Facebook namens mij benaderd: ik ben het niet. Ik ben vanaf nu alleen te vinden op Instagram en LinkedIn. Twitteren ga ik nog minder doen dan ik al deed.
Tegengeluid
Ik zie het maar als een natuurlijke selectie. Volgers die mijn hoezee-hozanna verhalen inmiddels beu zijn, hoeven mijn posts niet meer onder ogen te komen en fans die echt om mij geven zullen heus wel manieren vinden om van alles op de hoogte te blijven. Via Instagram, LinkedIn of de nieuwsbrief waarop je je onderaan mijn site kan abonneren. Echt treurig ben ik er niet om, want het was de laatste tijd toch alleen maar kommer en kwel op Facebook. Ik probeerde manmoedig een tegengeluid te geven, maar of dat baat heeft gehad weet ik eigenlijk niet.
Schone lei
Ergens is het eigenlijk wel cool dat ik de moeite waard ben om gehackt te worden. Al weet ik natuurlijk de reden niet. Aan de andere kant voel ik mij ook wel een beetje vies door al dat begluur. Maar dat kan je verwachten als je actief bent op het net. Ik wil ook graag bekeken, maar nog liever, eigenlijk het allerliefst, gelezen worden. Maar wel om de juiste redenen. Gelukkig heb ik meerdere kanalen waarop en waarmee ik mij kan uiten en hoef ik mijzelf de mond niet te snoeren. Al was Facebook wel mijn grootste lezersbron.
…hoef ik mijzelf de mond niet te snoeren
Ik weet heus wel dat er op de wereld veel kwaaie mensen rondlopen. Kijk maar naar alles wat er gaande is op het moment in Oost-Europa. Blij worden we daar allemaal niet van. Toch trek ik mij keer op keer terug in mijn eigen energiebubbel en probeer steeds opnieuw toch een beetje naïeve liefde de wereld in te sturen. Op die momenten dat ik het over heb tenminste. De afgelopen dagen lagen Boef en ik zelf in de lappenmand en waren we blij dat we een knakworst naar binnen kregen. Het hoesten en proesten begon pas na mijn geweldige optreden zondag in het witte kerkje van Varsseveld met de mannen van Dichterscollectief Warrig. Iets waar ik heel blij om ben. We hebben weer menig mens aan het lachen en huilen gekregen met onze voordrachten en taalkunsten. Hoezee-hozanna! Of kan je mijn gejubel niet meer horen/lezen? Ontvolg mij dan ook maar hier. Ik begin met een schone lei. Jij hebt nu de kans om dat onopvallend ook te doen.
Lees ook: Stoppen als postbezorger
Eén reactie