Boef lachte mij stiekem uit: “Waarom ga je naar een workshop over opruimen? Zo moeilijk is dat toch niet? Als je straks maar niet alles weggooit!”. Dat laatste was geenszins mijn bedoeling. Ik had gewoon even wat tips nodig over waar en hoe te beginnen. Ook wilde ik weten wat ik dan met al die spullen die ik niet meer nodig had moest doen. Toen ik mij voor de workshop ‘Een opgeruimd huis, een opgeruimd hoofd’ van Marieke heeft een Missie aanmeldde, kwam er gelijk al iets in mij los. In de weken voor de workshop ruimde ik al kleine dingen in huis op: de vensterbanken met dode planten, het tv-meubel dat vol engeltjes stond, het Chinese kastje waar ik van alles op verzameld had, mijn nachtkastje en ook de boekenplank in de slaapkamer. En eindelijk, ja eindelijk, borg ik alle sieraden die overal rondslingerden op in een prachtig pas aangeschaft juwelenkistje dat ik maar niet gebruikte.
Kan ik echt zoveel wegdoen?
Ik had erg veel zin in de workshop op woensdag 13 april in Den Diek. Ik moest al, maar dan ook echt al mijn T-shirts meenemen en een rechthoekige doos. Marieke was al aanwezig in het fraaie Lokaal 1 toen ik met een grote bigshopper vol shirts binnenstapte. We kletsten wat en kregen thee van de barman die even de boel kwam checken. Na een grappig cabaretfilmpje, schrijfoefening om mijn opruimverlangen duidelijk te krijgen en een theoretische uitleg vooral gebaseerd op Marie Kondo mocht ik zelf oefenen met mijn shirts. Volgens mij had ik er wel dertig meegenomen. Er bleven er vijf over die ik wilde houden. Ik schrok ervan: “Kan ik echt zoveel wegdoen?”.

Onderbroeken met gaten
De volgende dag had ik maar een klein werkklusje voor de krant. De rest van de dag verkeerde ik tot mijn grote verbazing in een opruimwoede. Op onze eettafel, die een magneetplek voor spullen is, zette ik een houten kist met vakken die ik nog op zolder had staan. Alle rommeltjes sorteerde ik erin. Het resultaat was verbluffend: een bijna lege tafel! En zo konden Boef en ik voor het eerst sinds tijden in de avond weer eens aan tafel eten. Wat ik heel prettig vond, want in mijn studententijd heb ik vaak genoeg in een stoel of op de grond zittend gegeten. (Niet dat wij nu op de grond zitten met eten, maar in de bank hangend lijkt daar wel op). Ook ruimde ik mijn ondergoedla op en gooide ik eindelijk de onderbroeken met gaten die ik al ruim tien jaar heb en tot mijn en Boef’s grote schrik nog steeds draag weg. Dat terwijl ik ook heel veel mooie en nieuwe onderbroeken heb. Waarom ik ze droeg, is mij een raadsel. Maar nu kan het dus (gelukkig!) niet meer.
Uit liefde voor de rust in mijn hoofd die zij mij gunde en die ik zelf maar zo moeilijk kon en kan creëren.
Gezellige bende
Vandaag heb ik geen tijd om op te ruimen. En ik wil er ook niet in doorslaan. Het moet gewoon een gezellige bende blijven bij ons. Maar de komende tijd ga ik wel stukje bij beetje mijn hele huis door om te kijken wat ik écht nodig heb. Het boek van Kondo heb ik gereserveerd bij de bieb en wil ik binnenkort gaan lezen. Echt spik en span zal het bij ons nooit worden, maar ik wil niet meer zwemmen in de spullen. En daar heb ik dankzij Marieke een begin mee gemaakt!
3 reacties
Lekker bezig, Barbara! Het lukt mij ook niet zo vaak als ik zou willen, maar ik voel mij altijd letterlijk en figuurlijk opgelucht wanneer ik (een stukje in huis) opgeruimd heb. Groetjes, Maria
Ja Maria! Het geeft een heel fijn gevoel. Vandaag ben ik ook weer bezig geweest. Heb heel mijn studeerkamer/atelier eens onder handen genomen. Ben vanochtend al drie uur bezig geweest om alles weer zo op orde te krijgen dat ik er bezoek durf te ontvangen. Straks ga ik drie vuilniszakken met kleren wegbrengen. Die had ik vorige week al uitgezocht. Ben echt geschrokken hoeveel er weg kan! Voel mij nu echt heel erg opgelucht. Als ik elke week een uurtje opruim, is dat al winst. Hoop over een jaar het hele huis te hebben gehad!