Parallelle wereld

Oma
Wat mij gedreven heeft de afgelopen jaren weet ik eigenlijk niet. Het opbouwen en neerzetten van Rabarbara is in een soort roes gegaan die niet te verklaren is. Het lijkt wel of ik een parallelle wereld ermee heb gecreëerd. Steen voor steen heb ik op aarde een luchtkasteel gebouwd. En niet alleen ik, vele liefhebbende vrienden en collega’s droomden met mij mee. De laatste maanden heeft een flinke bezem in mij huisgehouden en die heeft alle illusies weggeveegd: eerst werd ik zelf ziek, toen nam ik ontslag bij de post, vervolgens hoorde ik dat mijn vader ernstig ziek was en afgelopen weekend heb ik afscheid van mijn oma genomen die op haar sterfbed ligt. Tussendoor moest ik ook nog naar de oogarts. Gelukkig mankeerden mijn ogen niks en waren ze juist beter geworden. Wat zegt dat over mijn blik op de werkelijkheid?

Het besef dat ik de wereld een paar jaar lang mooier heb gekleurd dan hij werkelijk is, komt wel bij mij binnen. Maar ik heb die droom nodig gehad om sterker te worden en om te leren putten uit mijn eigen bron. Veel lieve mensen waren een voorbeeld en inspiratiebron voor mij. Waar ik de energie vandaan heb gehaald om al de bergen te verzetten die nu niet meer op hun oorspronkelijke plek staan, is mij een raadsel. Ik was onderdeel van iets groters dan mijzelf en tegelijkertijd was het juist iets wat alleen in mij zat. En dat stukje van mijzelf heb ik met de mensen om mij heen hartstochtelijk gedeeld. Ik veroverde er harten mee, maar maakte er ook vijanden door. Ik leefde in mijn eigen roze wereld en mijn vrienden en collega’s speelden allemaal een rol in het grote toneelstuk dat een halve werkelijkheid was geworden.

Oma

De hele ware werkelijkheid haalt mij nu in. Zondag waren Boef en ik bij mijn oma en toen ik haar zo broos en breekbaar hoorde zeggen dat ik er zoveel mooier uitzag dan eerst dat er iets wezenlijk anders aan mij was, dat mijn haren prachtig waren en dat ze blij en dankbaar is dat Boef mij door dik en dun steunt, rolden de tranen over mijn wangen. Ik herinnerde mij mijn logeerpartijtjes in Franeker, de witte stenen hond die altijd bij mijn bed dan over mij waakte, onze uitstapjes naar musea, etentjes in restauranten en gesprekken over het leven. Ik moet haar met haar 101 jaar laten gaan. Net zoals ik mijn vader binnenkort ook moet laten gaan. De lijntjes van de mensen die mij nu toe gevormd hebben ga ik afronden en afsluiten. Met mijn bijna vijftig jaar moet ik eindelijk leren op eigen benen te staan. Zal ik tegen die tijd helemaal grijs zijn?

Ik was onderdeel van iets groters dan mijzelf en tegelijkertijd was het juist iets wat alleen in mij zat.

Magie

Wat voel ik mij gezegend met zoveel mensen die van mij houden en die een rol in de werkelijkheid van mijn verzinhoofd willen spelen. Zoveel mensen die met mij meegewerkt hebben om ‘Het staat op mijn voorhoofd geschreven’ het licht te laten zien. Dat dat zou kunnen gebeuren had ik echt niet voor mogelijk gehouden. Volgens mij is het ook een ervaring die bijna niemand kan evenaren. Ik heb een illusie tastbaar en werkelijk laten worden. Dat deze magie geen wereldnieuws is geworden is maar goed ook. Dan had ik nu niet rustig dit blog kunnen typen, maar was ik vast de beroemde muzikanten van 27 op 47-jarige leeftijd achterna gegaan. Iets heeft mij beschermd. Naast Boef was dat vooral ikzelf.

Eigen bron

Nu is het tijd geworden om in de echte wereld te leven. Uit mijn eigen bron te putten. Maar ik wil wel in dat gedeelte zijn dat een mooie en fijne werkelijkheid leeft. Af en toe zal ik nog wel wegvluchten in mijn wilde fantasieën, weg van alle ongemakkelijke gedachtes of gevoelens. Maar niet meer weg van mijzelf. Ik ben en blijf de Rabarbara die ik geworden ben. In mijn wereld, maar ook in de jouwe.

Lees ook: Boekpresentatie ‘Het staat op mijn voorhoofd geschreven’ is hartverwarmend

Met dank aan Intertembo

Deel dit artikel:

Ontdek meer artikelen

2 reacties

  1. Beste Rabarbara
    je bent wie je bent je doet wat je doet dat maakt jou zoals je bent blijf dromen en schrijven dat maakt mij en anderen weer blij

Geef een reactie

Je e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Nieuwsbrief ontvangen?
Verschijnt één keer per maand met weetjes, nieuws en achtergrondinformatie.

Stuur mij een bericht:

Contactformulier

Wil je...

Als je vragen hebt, van wat voor een aard dan ook, voel mij gerust duchtig aan de tand.

Ben je nieuwsgierig naar mij geworden en/of wil je met mij in zee gaan: laat het weten. Jij bent altijd welkom in mijn netwerk. Als je wil kennismaken: in de ochtend drink ik graag koffie met je. In de middag thee. In de avond port.

Als je geïnterviewd wil worden over de barst in je leven, je bedrijf of de samenleving en jouw oplossing om hem te helen, laat van je horen!

Als je wil dat ik je zelfgeschreven boek bespreek, mag je mij een recensie-exemplaar toesturen.

Als je wil dat ik je een brief schrijf, doe ik dat. Voor 37,50 euro ontvang je post van mij met een heuse Rabarbara-postzegel in je brievenbus. Natuurlijk mag je mij ook een brief sturen. Ik ben dol op post! Mail mij in beide gevallen om adresgegevens uit te wisselen.