Parkietjes brengen leven in de brouwerij

Parkietjes
Boef en ik stappen in de auto op weg naar Duiven om een vogel op te halen. We hebben besloten een parkietje te nemen, omdat we geen kinderen willen. Ik ben best nerveus: ”Wat nu als hij mij niet lief vindt?”. Boef sust mijn onrust terwijl de kilometers wegdek onder ons doorvliegen. We hadden een lange zoektocht gedaan naar een geschikte kandidaat, want we wilden er niet een uit de dierenwinkel. Uiteindelijk had een vriend uit Drachten die zelf dol is op vogels en een hele volière heeft een leuke en jonge parkiet voor ons op Marktplaats gevonden. Ook wij waren verliefd op de vogel op het plaatje.

Boef kocht kooi en voer, ik de nodige speeltjes. Als we thuiskomen na een lange rit met een doek over de kooi van de onrustige vogel plaatsen we hem vol trots in de woonkamer. We noemen hem Prince, naar het liedje ‘purple rain’, omdat hij een lila/paars borstje heeft. Hij is prachtig, maar ook bang en schuw. En die eigenschappen blijken in zijn karakter te zitten. We proberen hem handtam te maken, maar verder dan zitten op de vinger is het niet gekomen. De kooi staat altijd open, maar hij vliegt er bijna nooit uit. We krijgen het vermoeden dat hij slechtziend is, omdat hij soms erg raar reageert en zo weinig durft. Parkietjes zijn dol op soortgenoten. Dus misschien is hij ook wel een beetje eenzaam. Blijkbaar is zijn spiegelbeeld niet voldoende.

We kunnen in onze plagerijtjes niet meer de vogel betrekken

Plagerijtjes

Als wij op vakantie gaan, logeert Prince bij mijn schoonouders. Boef brengt hem dan altijd in de kooi zonder doek erover naar ze toe. Nieuwsgierig kijkt ‘ons kind’ dan naar buiten. Prince is een dankbaar onderwerp van onze plagerijen. Zo ben ik bijvoorbeeld altijd jaloers, omdat hij wel naar Prince fluit en niet naar mij. En vindt Boef dat ik de Prince van de vogelwereld ben, omdat we allebei alles doen voor een hapje eten. Ruim tien jaar lang heeft Boef een ritueel met Prince. Hij geeft hem elke ochtend eten en drinken en ze voeren een geanimeerd gesprek. Als hij een keer wat langer in bed blijft liggen, roept Prince hem met een oorverdovend gekwetter. Ik verschoon wekelijks zijn kooi. Wanneer hij dood gaat, komt er een gat Boef zijn ochtenden en in onze gesprekken. We kunnen in onze plagerijtjes niet meer de vogel betrekken. En dat voelt leeg.

Verrassen

Al snel besluiten we om weer parkietjes te nemen. Ja, je leest het goed. Parkietjes. We willen er nu twee, want we hebben het toch altijd met Prince te doen gehad die maar nooit uit zijn kooi durfde. Op een dag tref ik een foto in onze gedeelde fotogalerij van de website van Jan Brugman, een parkietenkweker in Doetinchem. Ik kijk erop en zie allemaal bijzondere Engelse grasparkieten. Boef vertelt mij dat hij een heel excentriek exemplaar in gedachten heeft. Eentje waar ik eigenlijk een beetje bang van wordt. Hij belooft de volgende dag na zijn werk even bij de man langs te gaan. Ik moet mij maar laten verrassen.

Kusje, kusje

Het is bijna avond en ik zit vol spanning thuis. Zou Boef…zou hij….En ja hoor wat later dan normaal komt hij met twee kleine gele dozen in zijn handen thuis. Er komt een heleboel gekwetter uit. We maken snel de spullen en kooi goed schoon en even later zitten Roos en Beef (naar de zangeres Roosbeef) doodstil centimeters uit elkaar in de kooi. Gelukkig wennen ze in de dagen die volgen snel aan elkaar en begint hun dagelijks gekwetter. Af en toe verkopen ze elkaar een vinnige snavelpik, maar over het algemeen zitten ze lief naast elkaar op een tak. Ook geven ze elkaar kusjes. Boef heeft morgen een vrije dag genomen om ze echt helemaal zijn volledige aandacht te geven. Hij is ook van plan om ze de komende tijd dingen te leren zeggen. Ik vrees het ergste. “Blijf van die chips af” of “Schoonmaken kreng”. Als het aan mij ligt, wordt het “Kusje, kusje”.

Lees ook: Prince ‘purple rain’ is dood

Deel dit artikel:

Ontdek meer artikelen

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Stuur mij een bericht:

Contactformulier

Wil je...

Als je vragen hebt, van wat voor een aard dan ook, voel mij gerust duchtig aan de tand.

Ben je nieuwsgierig naar mij geworden en/of wil je met mij in zee gaan: laat het weten. Jij bent altijd welkom in mijn netwerk. Als je wil kennismaken: in de ochtend drink ik graag koffie met je. In de middag thee. In de avond port.

Als je geïnterviewd wil worden over de barst in je leven, je bedrijf of de samenleving en jouw oplossing om hem te helen, laat van je horen!

Als je wil dat ik je zelfgeschreven boek bespreek, mag je mij een recensie-exemplaar toesturen.

Als je wil dat ik je een brief schrijf, doe ik dat. Voor 17,50 euro ontvang je post van mij met een heuse Rabarbara-postzegel in je brievenbus. Natuurlijk mag je mij ook een brief sturen. Ik ben dol op post! Mail mij in beide gevallen om adresgegevens uit te wisselen.