Rozige start na vakantie en ook nog maneschijn!

Vanmiddag ben ik bij Anke van Intertembo geweest om over de bedrijfsvoering van Rabarbara te praten. Ik dacht dat ik advies van haar nodig had, maar al vertellend over alles wat ik onderneem, van plan ben en doe kwam ik tot de conclusie dat ik heel goed weet wat ik wil. Hoe mijn leven er nu uitziet is precies naar wens. Natuurlijk heb ik nog dromen en verlangens, wie niet? Ik ben blij dat er mensen in mijn leven zijn met wie ik ze kan delen en die mij willen helpen ze te realiseren. Joske van Overal Kansen is ook zo’n fijne vrouw die mogelijkheden ziet in persoonlijke wensen en meedenkt met de uitvoering ervan. Wauw! Wat bof ik toch dat ik haar en Anke ken en dat ze helpen mijn nieuwe droom handen en voeten te geven. Ik zal jullie er binnenkort meer over vertellen!

Gelselaar in de maneschijn

En er zijn niet alleen vrouwen die mijn leven kleuren. Ook de mannen van Het Dichterscollectief kunnen er wat van! Afgelopen zaterdag ben ik met Joop, Mark en Henk op stand uit eten geweest bij Olliemölle in Borculo (ik at bospeensoep en snoekbaars) en daarna gingen we naar het Poëziefestival in Gelselaar. Daar in het pittoreske kerkje luisterden we naar gedichten in verschillende dialecten, maar ook in de standaardtaal. Er klonk poëtische muziek. Het oordeel van de jury gaf mij inzichten in hoe kenners gedichten lezen en hoe geschreven woorden gewogen kunnen worden. De voordrachten leerden mij dat het tempo van vertellen er zeker toe doet en dat mijn heren mij niet voor niets steeds tot langzamer praten manen. Anders verliest mijn mooie taal aan kracht en hoort niemand wat ik te zeggen heb!

We deden inspiratie op voor eigen optredens en al napratend in het dorpscafé verkenden we elkaars naakte gedachten. Ik viel in mijn enthousiasme onhandig van mijn stoel op mijn bevallige derrière net toen ik wilde gaan netwerken voor een toekomstig optreden van een festival in wording. Ondanks de schaamte voor mijn geklungel was de missie geslaagd. De dame die het betrof nam dankbaar mijn visitekaartje in ontvangst. Terug wandelend naar de auto werd ik bevangen door de bijna volle maan waarnaast Jupiter ook schitterde. Gelselaar in de maneschijn. Nu denk ik terug aan een memorabele avond waarvoor ik mijzelf niet voor niets had opgedoft en volgespoten met La vie est belle. Ik werd en word er stil van.

Witte rozen met een rozig randje

Een ander geluksmoment is dat ik deze maand twee keer mijn lessenreeks Schrijf glans aan je barst geef. Eentje bij de Stadskamer en eentje bij de Bibliotheek Oost-Achterhoek. Zo dankbaar dat ze mij de kans gegeven hebben om deze droom waar te maken! Het is heel inspirerend om mijn cursisten aan het schrijven te zetten en hun reacties te zien en horen. Er wordt een heel mooi proces bij de deelnemers, maar ook bij mij in gang gezet!

Heerlijk om na een fijne vakantie weer zinvol bezig te zijn met Rabarbara. Ik ben ook dankbaar dat Boef mij overal in steunt en mij alle ruimte geeft om mijzelf te ontwikkelen. Vanzelf is het allemaal niet gegaan. En dat maakt dat mijn geluksgevoel nu zo sterk is. Ik heb mijzelf afgelopen week beloond met een mooie bos witte rozen met een roze randje. Zuivere en tedere liefde voor mezelf. Houd jij ook van mij?