Ter voorbereiding heb ik een hele tas met merchandise van Rabarbara meegenomen. Je weet nooit wie je treft. Uiteindelijk heb ik één pen en visitekaartje uitgedeeld aan een bijzondere vrouw met een bijzonder verhaal. We zitten samen bij de inzichtgevende workshop over complex trauma en HSP van wounded healer Fleur van Groningen. Zij vertelt mij dat ze nooit met iemand spreekt over haar psychische kwetsbaarheid. Ik leg uit dat ik dat heb moeten leren en dat mijn openheid erover mij opgelucht heeft en uiteindelijk veel gebracht. Ze luistert nieuwsgierig en de rest van de dag groeten we elkaar vriendelijk als we elkaar tegenkomen. Ik ben vergeten haar naam te vragen, daarom noem ik haar in gedachten maar Dolores. De rest van de dag heb ik nauwelijks genetwerkt, maar mij voornamelijk gelaafd aan de vele inspirerende sprekers en een tweede workshop waarbij we als groep onder hypnose worden gebracht. Eindelijk zie ik en omarm ik mijn schaduwkant in zijn totaliteit.
Beweging
Gedurende de dag maak ik bewust nauwelijks aantekeningen, want ik wil vooral genieten en mijzelf in het festival onderdompelen. Het lijkt mij mooi om te vertrouwen op mijn geheugen en op het gegeven dat dat wat resoneert en voor mij belangrijk is zoals altijd vanzelf na afloop komt bovendrijven. Wat mij ontzettend gelukkig maakt, is het feit dat er duidelijk een hele groep mensen is die denkt en voelt zoals ik en die dezelfde missie heeft. Of liever gezegd: die denkt en voelt zoals wij. De Herstelbeweging binnen Stadskamer, waar Inge en ik onderdeel van zijn, heeft een visie op herstel waarbij liefde, zelfregie en empowerment centraal staan. Het systeem moet op de schop en van onderaf opnieuw worden opgebouwd. Ik hoop wat mensen te spreken om over de Stadskamer te vertellen, maar de dag verloopt anders.
Verandering gaat langzaam, maar er is op het moment wel een hele beweging gaande. Dat is mij nu wel duidelijk. Een beweging in de ggz en in de maatschappij. Het moet anders. Dat vinden niet alleen wij, maar ook de vertegenwoordigers van het systeem hoor ik op het festival. En daarbij denk ik aan de sprekende titel van het boek van Thijs Launchpach ‘Je bent al genoeg. Mentaal gezond in een gestoorde wereld’, waarmee hoogleraar psychiatrie Jim van Os deze psycholoog, schrijver en spreker in de plenaire denktank die geformeerd was introduceert. Ik heb het nog niet gelezen, maar ben dat zeker van plan.
Kanaries
Ik hoop dat we met zijn allen de ‘steen van kanteling’ de steile berg op blijven duwen tot over het tipping point en dat we over een tijdje in een flow zitten waarin de veranderingen vanzelf gaan. Deze metafoor die hoogleraar innovatie in de ggz Floortje Scheepers in haar lezing aan het begin van de dag gebruikt, spreekt mij aan. Ik geloof dat wij met zijn allen sterker zijn dan de krachten die ons tegenwerken. Laten we ons hard maken voor diversiteit en verschil. Dat is belangrijk voor een samenleving om te overleven leer ik. De kwetsbare mensen zijn de kanaries in de kolenmijnen. Als zij omvallen, is er gevaar. Al hebben we natuurlijk ook heldhaftige mensen nodig die niet bang zijn, dapper alle spannende avonturen aangaan en de dreigingen het hoofd kunnen en willen bieden. Het zou mooi zijn als we, zoals Bishop Zac Niringiye zo treffend verkondigt, niet alleen omgaan met mensen die een weerspiegeling zijn van onszelf, maar juist contact zoeken met degene die anders zijn. Want de ander maakt ons mens. Dus weg met het taboe op psychische kwetsbaarheid. Weg met de vooroordelen. Laten we niet meer over onze gedachtes zwijgen. Stap uit de Schaduw!
Goed dat je het Uit de Schaduw Festival georganiseerd hebt Hanna Verboom. Dankjewel!
Het Uit de Schaduw Festival was op zaterdag 17 juni in De Hoorneboeg in Hilversum.
Lees ook: ‘Het staat op mijn voorhoofd’ geschreven in de voorverkoop te bestellen
