Wandelen of brommers kiek’n

Barbara Pavinati
Onlangs zat ik met een vriendin in een bruine kroeg onder het genot van een portje herinneringen op te halen. We vertelden elkaar over onze eerste ervaringen met mannen. In mijn tienerjaren was ik ronduit naïef. Als in een discotheek een leuke jongen aan mij vroeg of ik mee wilde wandelen, dacht ik: ‘Wat een onzin! Het is toch veel te donker!’ Mijn antwoord was dan een lachend ‘nee’. De heer in kwestie droop dan af en tot mijn grote verbazing zag ik hem de rest van de avond niet meer. ‘Heb ik iet verkeerd gezegd?’ vroeg ik mij dan vertwijfeld af.

In het begin van mijn studententijd was ik nog steeds zo groen als gras. Toen ik met de studentenvereniging op kennismakingskamp was en er weer een jongen vroeg of ik wilde wandelen antwoordde ik voor het eerst met ‘ja’. Het was een zwoele zomeravond in een mooie bosrijke omgeving, dus dit keer leek het mij wel wat. Enthousiast ging ik mee. Wat schetste mijn verbazing dat, toen we ons in the middle of nowhere bevonden, de jongen mij diep in de ogen aankeek en zijn lippen richting de mijne bewoog. Even liet ik mij meeslepen, maar later krabbelde ik toch terug. Dit was nooit mijn bedoeling geweest! Zo leuk vond ik hem nou ook weer niet. Gelukkig was het een zeer beschaafde jongeman en keerden we zwijgend terug naar de bewoonde wereld. Bij aankomst op het kamp kregen we allemaal knipogen. Beschaamd ging ik in mijn slaapzak liggen. Alleen.

Zal ik jou eens lekker zoenen?

Mijn vriendin moest erg lachen om dit verhaal en vertelde mij dat ‘wandelen’ in de Achterhoek ‘brommers kiek’n’ heet. Deze naam heeft het gekregen, omdat de jongeren vroeger altijd met de brommer naar een feest gingen. De jongens probeerden de meiden dan met het smoesje ‘zullen we ‘brommers kiek’n’?’ naar de (brom)fietsenstalling te lokken om te zoenen. Ik denk dat ik die hint, naïef als ik ben, helemaal niet begrepen zou hebben. Geef mij maar duidelijke en klare taal, al hadden de woorden ‘zal ik jou eens lekker zoenen’ mij vast ook afgeschrikt.

Vrees niet, alles is later goed gekomen. Inmiddels heb ik mij zelfs ontpopt tot een heuse kusjesdief. Dit totgrote schrik van Boef. Hij moet er mee leven…

Deel dit artikel:

Ontdek meer artikelen

Geef een reactie

Je e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Nieuwsbrief ontvangen?
Verschijnt één keer per maand met weetjes, nieuws en achtergrondinformatie.

Stuur mij een bericht:

Contactformulier

Wil je...

Als je vragen hebt, van wat voor een aard dan ook, voel mij gerust duchtig aan de tand.

Ben je nieuwsgierig naar mij geworden en/of wil je met mij in zee gaan: laat het weten. Jij bent altijd welkom in mijn netwerk. Als je wil kennismaken: in de ochtend drink ik graag koffie met je. In de middag thee. In de avond port.

Als je geïnterviewd wil worden over de barst in je leven, je bedrijf of de samenleving en jouw oplossing om hem te helen, laat van je horen!

Als je wil dat ik je zelfgeschreven boek bespreek, mag je mij een recensie-exemplaar toesturen.

Als je wil dat ik je een brief schrijf, doe ik dat. Voor 37,50 euro ontvang je post van mij met een heuse Rabarbara-postzegel in je brievenbus. Natuurlijk mag je mij ook een brief sturen. Ik ben dol op post! Mail mij in beide gevallen om adresgegevens uit te wisselen.