Ik jammerde al dat ik hem waarschijnlijk had weggegooid, maar Boef verzekerde mij dat hij geloofde dat ik dat nooit zou doen. We lagen uitgeteld op de bank. Ik besloot nog een laatste poging te wagen en in mijn grote schetsboeken te kijken, omdat ik Boef ook in allemaal mappen had zien neuzen. Ik sleep mij naar mijn studiekamer en besloot eerst nog even in een ongeordende houten kist te koekeloeren. Mijn oog viel op een papier met een onbekend handschrift en terwijl ik dat eruit wilde halen zag ik tegen de bodem de achterkant van een witte envelop geplakt. Met moeite peuterde ik hem los en ja hoor, toen ik hem omdraaide zag ik de veelbelovende woorden waar ik naar op zoek was: “Diploma. Niet vouwen.” Ik opende de envelop en hield gelukzalig mijn trots die mij zoveel gebracht heeft in mijn handen. Juichend snelde ik naar beneden en ik zei tegen Boef dat ik hem gelijk bij mijn andere diploma’s zou opbergen en dat hij dat moest helpen onthouden. Ik hoop in de toekomst nooit meer belangrijke papieren op onlogische plekken neer te leggen, maar vrees het ergste….
Compliment
Waarom nu al die moeite? Dat komt omdat ik sinds deze maand elke maandag bij de Stadskamer in Doetinchem aan de slag ga met lesgeven. Ik geef de cursus ‘Schrijf glans aan je barst’ of een variant van een schrijfcafé in het kader van de nieuwe Herstel Academie, een plek waar mensen kunnen bijkomen van ontwrichtende ervaringen en lief voor zichzelf kunnen zijn. De cursus maakt veel los. Op het moment heb ik twee deelnemers die al om een vervolg hebben gevraagd en zeggen er baat bij en plezier in te hebben. Een van hen zegt dat ze er echt een week op kan teren en vanuit een heel ander perspectief naar zichzelf is gaan kijken. Iets wat haar in veel eerdere en moeilijke jaren maar niet lukte. En dat is een mooi compliment dat ik dankbaar in ontvangst neem. Daar doe ik het voor. Volgende week vier ik met deze dames mijn laatste les van de vier. Die ga ik fijn en blij met ze afronden. Echt top dat het zo aanslaat en dat blijkt dat de theorie in de praktijk ook echt werkt. Dat geeft mij een heel tevreden en gelukkig gevoel.
Kleurrijke toekomst
Ondertussen zit ik zelf ook niet stil. Op de maandagmiddag ga ik een schilder- en tekentraject volgen om de beelden die in mij zitten er beter en mooier uit te krijgen. Ruim tien jaar heb ik daar les in gehad, want tekenen is ook een manier om mijzelf te uiten. Daardoor heb ik al een hele verzameling verspreid door heel het huis liggen. Onze zolder en een kast op de eerste verdieping puilen uit van al mijn creatieve uitspattingen. Gisteren heb ik wat oud werk bekeken (van de eerste twee jaar heb ik alles gebundeld in fotoboekjes, daarna vooral los werk en schetsboeken) en heb ik een hele reis door mijn emoties van de afgelopen jaren gemaakt. Heel bijzonder! Onder begeleiding van Iris heb ik mijn eerste nieuwe tekening gemaakt. Ik wilde een blanco opdracht om te kijken waar ik op dit moment sta. Deze tekening staat voor mij symbool voor de nieuwe en opwaartse spiraal waar ik nu in zit. Vol vertrouwen dans ik in mooie jurken mijn kleurrijke toekomst tegemoet. Een weg die ik ook in sprekend beeld zal gaan vastleggen. Zie je wat ik bedoel? En: geniet je mee?
De tekening die de start van een nieuwe weg inluidt. Foto: Rabarbara
3 reacties
Wauw ik dans met je mee.
Heerlijk! Dan gaan we samen swingen met de woorden!