Doe even normaal (gastblog van Jorica de Leeuw)

Jorica de Leeuw
Mensen die zich kwetsbaar durven opstellen, vind ik doorgaans sympathiek. Vaak zijn dat ook degenen die vriendelijk zijn en geïnteresseerd in anderen, mensen die ik graag in mijn vriendenkring heb. Zelf durf ik me nog lang niet altijd kwetsbaar op te stellen, al ben ik inmiddels een boomer. In 1995, ook het jaar waarin ik Barbara leerde kennen, deed ik mee aan de Leidse introductieweek voor studenten, de El Cid. Er was een leuke studentenvereniging aan het Rapenburg, met een mooie binnentuin en gezellige activiteiten. Toch vreesde ik het lidmaatschap, omdat iedereen daar zo normaal leek, zich gedroeg zoals het hoorde en er in gepaste kleding bij liep. Na een tijdje zou ik dat vast niet meer kunnen opbrengen en door de mand vallen. Ik was niet normaal genoeg. Daarom sloot ik me aan bij de eigenzinnige vereniging SSR, waar ik jarenlang met plezier heb rondgehuppeld in mijn gewone kloffie zonder verplichte activiteiten.

Door Jorica de Leeuw


In mijn leven tot dusver heb ik veel soorten mensen ontmoet uit verschillende bubbels (zoals je dat dan tegenwoordig noemt) en soms zijn ze dus heel anders dan ik, gelukkig maar. Vaak heb ik bewondering voor extraverte en scherpzinnige mensen die hun mening niet onder stoelen of banken steken en daardoor ook erg grappig of slim uit de hoek kunnen komen. Maar tot mijn vrienden reken ik toch de zachtere mensen met oog, tijd en interesse voor de ander (al sluit de ene eigenschap de andere zeker niet altijd uit natuurlijk). Mensen die zich kwetsbaar durven opstellen, toegeven waar ze mee worstelen en stuntelen en een ander de ruimte geven om te zijn wie ze zijn. Dat zijn ook de mensen die Barbara heeft geïnterviewd voor haar boek Het staat op mijn voorhoofd geschreven.

Geef elkaar de ruimte, schrijf mooie dingen en de wereld wordt vanzelf een stukje mooier.

Verjaardagshapjes

Kwetsbaar kan heel zwaar, traumatisch en diepgravend klinken, maar ik denk dan ook juist aan de kleine kwinkslagen die iemand kan maken. Nooit zal ik een verjaardagsuitnodiging van Barbara vergeten waarin stond dat de gasten vanaf 21.00 uur welkom waren. Op de bewuste avond belde ze om 19.30 uur enkele mensen op (het was nog in het stenen tijdperk) om te zeggen dat ze ook eerder mochten komen. Want ze zat er toch al klaar voor, met hapjes en al. Zo open en eerlijk, en waarom ook niet? Ik zat zelf ook te wachten om naar het feestje te gaan.

Vakgroep Nederlands Universiteit Leiden
Vakgroep Nederlands Universiteit Leiden. Foto: Rabarbara


Geen garantie

Dit blog zou ik al eerder schrijven, maar ik was druk met websites en in mijn hoofd had ik er de rust nog niet voor gevonden. Barbara begreep dat, het had geen haast. Maar afgelopen weken waren mijn gedachten veel bij haar en die deden me beseffen dat het leven te kort is om er niet af en toe bij stil te staan. Even een pas op de plaats om te bedenken voor wie en wat je er echt wilt zijn. Normaal zijn is daarbij zeker geen voorwaarde en het biedt bovendien weinig garantie voor een waardevol leven. Geef elkaar de ruimte, schrijf mooie dingen en de wereld wordt vanzelf een stukje mooier. Als dát geen schrijftherapie is…

Fietsen bij de UB
Fietsen bij de Universiteit Bibliotheek Leiden. Foto: Rabarbara

Lees ook: Van normaal doen word je gek

Lees ook: Jouw pen als kompas (Sarah’s kracht van schrijven in coaching)

De foto’s zijn gemaakt op een Nascholingsdag Neerlandistiek in juni 2019.

Deel dit artikel:

Ontdek meer artikelen

Bekijk alle artikelen

Jouw pen als kompas (Sarah’s kracht van schrijven in coaching)  

  • Eén reactie

Waarom hebben mijn gedachten een podium nodig?

  • 4 reacties

Brief aan papa in de hemel (voorgelezen op zijn crematie)

  • 6 reacties

Bekijk alle artikelen

2 reacties

  1. Pingback: Welke verhalen heeft de wereld nodig? — Rabarbara
  2. Pingback: Jouw pen als kompas (Sarah's kracht van schrijven in coaching)   — Rabarbara

Geef een reactie

Je e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Rabarbara logo
Nieuwsbrief ontvangen?
Verschijnt één keer per maand met weetjes, nieuws en achtergrondinformatie.

Stuur mij een bericht:

Contactformulier

Wil je...

Als je vragen hebt, van wat voor een aard dan ook, voel mij gerust duchtig aan de tand.

Ben je nieuwsgierig naar mij geworden en/of wil je met mij in zee gaan: laat het weten. Jij bent altijd welkom in mijn netwerk. Als je wil kennismaken: in de ochtend drink ik graag koffie met je. In de middag thee. In de avond port.

Als je geïnterviewd wil worden over de barst in je leven, je bedrijf of de samenleving en jouw oplossing om hem te helen, laat van je horen!

Als je wil dat ik je zelfgeschreven boek bespreek, mag je mij een recensie-exemplaar toesturen.

Als je wil dat ik je een brief schrijf, doe ik dat. Voor 37,50 euro ontvang je post van mij met een heuse Rabarbara-postzegel in je brievenbus. Natuurlijk mag je mij ook een brief sturen. Ik ben dol op post! Mail mij in beide gevallen om adresgegevens uit te wisselen.

Instagram Youtube Linkedin