Door Sarah Muiderman
Dit gedichtje, dat we een elfje noemen omdat het uit 11 woorden bestaat, schreef ik voor Barbara aan het einde van de coachsessie die ze bij me volgde, een onderdeel van de training ‘De kracht van schrijven in coaching’. Dit elfje beschrijft niet alleen wat ik Barbara wilde meegeven na onze sessie, maar ook (en dat besefte ik eigenlijk pas later) hoe ik haar ken van onze studententijd in Leiden. We studeerden allebei Nederlandse taal- en letterkunde en we delen de liefde voor taal, voor schrijven, voor mensen.
Voor coaches en therapeuten
Ik ontwikkelde ‘De kracht van schrijven in coaching’ om coaches en therapeuten te ondersteunen bij het integreren van schrijven in hun werk. Deze methode biedt oefeningen en inzichten om cliënten te begeleiden op hun reis naar zelfinzicht en groei, en heb ik gebaseerd op verschillende coachmethodes zoals voice dialogue en oplossingsgericht coachen. Jarenlang gaf ik deze training aan groepen, sinds kort heb ik er een online lesmethode van gemaakt die mensen in hun eigen tijd kunnen volgen. Barbara is de eerste deelnemer die deze variant heeft afgerond met een coachsessie en een certificaat.
Schrijven als kompas
Al sinds ik klein ben, houd ik een dagboek bij. Sterker nog: nog voor ik de letters kende, ‘schreef’ ik al in een boekje. Streepjes en haakjes, onleesbaar voor de rest, maar volgens mijn moeder kon ik haar prima vertellen wat ik zojuist had opgeschreven. Ik ben altijd blijven schrijven. Van dagboek en zelfreflectietool in mijn vrije tijd tot zakelijke teksten voor de Rijksoverheid. Ruim acht jaar geleden heb ik ontslag genomen bij de overheid en ben ik een eigen praktijk begonnen als intuïtief schrijfcoach. Ik was toen al coach en ik ontdekte hoe krachtig de combinatie schrijven en coaching is. Schrijven is zo’n effectieve manier om te ontdekken wat er leeft in je binnenwereld. Je hoeft je alleen maar te spiegelen aan jezelf.
Schrijven is oordeelloos, liefdevol, betrouwbaar en altijd toegankelijk. Ik vind het zo gaaf om te zien dat mijn cliënten ontdekken hoe wijs ze zelf zijn. “Wow, dat ik dit in me heb”, is een reactie die ik vaak hoor tijdens een schrijfsessie. Het is daarna makkelijker om in beweging te komen, omdat je het zelf hebt bedacht. Schrijven haalt een kluwen gedachten uit elkaar en maakt op papier zichtbaar welke gedachten helpend zijn en welke ballast. Schrijven fungeert als kompas: dáár kom ik vandaan, dáár wil ik naartoe. Ik durf wel te stellen dat ik de stap naar een eigen praktijk niet had durven zetten als mijn schrijfsels me niet zo duidelijk de weg hadden gewezen.
Schrijven is oordeelloos, liefdevol, betrouwbaar en altijd toegankelijk.
Een veilige bedding
Daarom hoefde ik ook geen seconde na te denken toen Barbara me vorig jaar vroeg of ik een bijdrage wilde leveren aan haar boek ‘Het staat op mijn voorhoofd geschreven. Een pleidooi voor schrijftherapie.’ Ja natuurlijk wilde ik dat, ik ben vereerd dat ik als schrijfcoach heb mogen bijdragen aan dit boek, dat niet alleen troost biedt aan mensen met psychische kwetsbaarheid, maar ook hulpverleners inspireert om schrijven als therapeutisch instrument in te zetten. Want in ieder van ons schuilt een verhaal dat gehoord wil worden, en mensen zoals Barbara en ik bieden graag een veilige bedding voor dat verhaal.
Eén reactie