Eerste Open Podium sluit eerste jaar Schrijfcafé af

Mark Ebbers
LICHTENVOORDE - Voor de een was het voordragen voor publiek nog wat onwennig, de ander had er zichtbaar en hoorbaar minder moeite mee. Elf taalliefhebbers brachten maandagavond 17 juni (overgrotendeels) eigen teksten ten gehore. Gedichten, verhalen, fragmenten. Het Open Podium was de afsluiting van het eerste seizoen van het Schrijfcafé in de bibliotheek van Lichtenvoorde, een initiatief van Barbara Pavinati. 

Elna 19-06-2019 | Tekst: Mark Ebbers. Foto: Mark Ebbers

De elf deelnemers aan het Open Podium waren op enkelen na allemaal ook deelnemers aan de acht schrijfcafésessies in het seizoen 2018-2019. Barbara: “Een van de mensen die zich aangemeld had, had toch te veel podiumvrees. Maar op het laatste moment meldde zich een ander aan, zodat we toch op een mooi totaal van elf bleven.” Naast de elf is er een handvol mensen aan publiek op deze erg warme avond in de Lichtenvoordse bieb. Opvallend is dat veel woorden die tijdens deze avond gesproken worden over woorden gaan: het schrijven zelf is voor velen blijkbaar een onderwerp om over te schrijven.

Klein geluk

Het spits wordt afgebeten door Henk Beunk uit Westendorp. De voormalige Dichter des Achterhoeks – die overigens in het Nederlands schrijft en vertelt – is een van de deelnemers aan de avond met al vrij ruime podiumervaring. Staand op zijn zelf meegebrachte voetstuk, in de vorm van een houten kratje, brengt hij een aantal gedichten uit zijn twee gepubliceerde bundels. Tweede in de rij is Clemens, hij draagt een gedicht voor over een in verschillende opzichten zware reis, gevolgd door het luchtiger ‘Klein geluk’. “Om niet in mineur te eindigen”, zegt hij. Eveline Zuurbier uit Lichtenvoorde, journaliste, bekent dat ze tot voor kort eigenlijk niets had met poëzie. “Te verhullend.” Maar ze heeft toch een gedicht geschreven, een gedicht over wat woorden kunnen doen. Ellen Bakker uit Lichtenvoorde, actief in de strijd tegen laaggeletterdheid, verhaalt over haar Aziatische vriendin, bespreekt haar woonplaats in een ‘Gedicht uit Lichtenvoorde’ en sluit af met een herschrijving van een tekst van de dichter Ed Hoornik.

Het schrijven zelf is voor velen blijkbaar een onderwerp om over te schrijven

Lienke uit Neede (ze had zich op het laatst pas aangemeld) heeft honderd gedichten geschreven, over mensen en over bewustwording. Ze brengt een selectie van haar – zeer rijmende – gedichten ten gehore, beginnend met geboren worden en eindigend met sterven. Af en toe verspreekt ze zich: “Dat komt, ik heb vlak van tevoren nog wat doorgestreept.” Ze eindigt met een religieus gedicht, over Hem. Sinus introduceert zichzelf als volgt: “Ik kom hier niet vandaan en ik wil liever geen applaus tussendoor.” Hij vertelt over zijn omgang met Hans Westin, overleden dichter en vertaler van onder andere het werk van Cornelis Vreeswijk. Een als luchtig aangekondigd gedicht gaat over zelfmoord. Zijn act met een ballon verloopt niet helemaal zoals gepland. De doorzichtige ballon met daarop de tekst van een van zijn gedichten is gevuld met veren, gekleurde ballen en voor alle deelnemers een exemplaar van het gedicht. Maar de ballon laat zich niet zo makkelijk lekprikken. Met wat gepast geweld kunnen de presentjes met enige vertraging toch worden uitgedeeld.

Tijd

Joop Koopmanschap uit Groenlo, fotograaf én dichter, toont een aantal foto’s van zijn hand en vertelt over de relatie tussen beeld en tekst, hoe hij van het een naar het ander kwam. Als een van de weinigen brengt hij zijn gedichten uit het hoofd. Dyon Temming uit Lichtenvoorde houdt het bij één verhaal, over hoe tijdens een vervelende klus waarin hij zand moet scheppen zijn gedachten afdwalen naar het antropoceen, de door mensen beïnvloede geologische laag, naar mythes en naar mieren. Hij vertelt hoe hij die klus wel op deze manier moet doen, want hij heeft geen geld maar wel tijd, tijd om na te denken. “Tijd is het ruilmiddel van de arme man.” Ingrid leest een hoofdstuk voor uit een door haar geschreven kinderboek, een verhaal waarin ze haar anti-vaccinatiestandpunt verpakt. Annemarie Damveld vertelt een sprookje, in het Nederlands maar met de dialogen in het (Twentse) dialect. Esther sluit de avond af. Ze volgt een cursus verhalen vertellen aan de Vertelacademie in Utrecht. Tijdens dit Open Podium omringt ze zich met schilderingen die ze ter plekke deze avond heeft gemaakt, en de manier waarop ze haar kluchtige dialectverhaal brengt is meer dan vertellend, ze acteert de tekst.

Barbara sluit als organisator en mentor de avond af met een persoonlijk presentje voor alle deelnemers. In september gaat het Schrijfcafé verder. Niet alleen in Lichtenvoorde, maar ook in Groenlo en Eibergen.

Deel dit artikel:

Ontdek meer artikelen

Geef een reactie

Je e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Nieuwsbrief ontvangen?
Verschijnt één keer per maand met weetjes, nieuws en achtergrondinformatie.

Stuur mij een bericht:

Contactformulier

Wil je...

Als je vragen hebt, van wat voor een aard dan ook, voel mij gerust duchtig aan de tand.

Ben je nieuwsgierig naar mij geworden en/of wil je met mij in zee gaan: laat het weten. Jij bent altijd welkom in mijn netwerk. Als je wil kennismaken: in de ochtend drink ik graag koffie met je. In de middag thee. In de avond port.

Als je geïnterviewd wil worden over de barst in je leven, je bedrijf of de samenleving en jouw oplossing om hem te helen, laat van je horen!

Als je wil dat ik je zelfgeschreven boek bespreek, mag je mij een recensie-exemplaar toesturen.

Als je wil dat ik je een brief schrijf, doe ik dat. Voor 37,50 euro ontvang je post van mij met een heuse Rabarbara-postzegel in je brievenbus. Natuurlijk mag je mij ook een brief sturen. Ik ben dol op post! Mail mij in beide gevallen om adresgegevens uit te wisselen.