‘Beledigende broccoli’ verplichte kost voor sociaal domein

Beledigende broccoli
Duurt eerlijk wel het langst? Word je wel voor vol aangezien als je de waarheid over jezelf vertelt? Waarom moet je altijd je meerwaarde bewijzen op grond van diploma’s, functie en salaris? Waarom geloven mensen je niet meer als je eerlijk bent over je psychische kwetsbaarheid? Denken ze dat je dan altijd alles maar aan elkaar verzint of er met de pet naar gooit? Dat je geen onderscheidingsvermogen hebt of kennis van zaken? Dat de ervaringskennis die je hebt opgedaan in je leven niets heeft toe te voegen aan een bedrijf of de samenleving? Waarom word je niet voor vol aangezien en soms weggezet als iemand die dingen ziet die er niet zijn, terwijl die dingen er soms wel zijn. Alleen niet zichtbaar, maar onderhuids kruipend zonder dat de ander of jij er weet van hebt? Of omdat je ze liever onder het tapijt veegt?

Mijn ‘Verzinhoofd’ is een klein onderdeel van wie ik in totaliteit ben. Het is niet mijn hele zijn. De enige die er last van heeft, ben ikzelf. En Boef een beetje, want hij moet mij troosten als ik overstuur ben omdat het dan in mijn hoofd spookt. Hij moet de nare gedachtes wegjagen door rustig, liefdevol en vriendelijk met mij in gesprek te gaan. Tegen anderen ben ik altijd lief en begripvol. Voor anderen oog ik opgeruimd en vrolijk.

Maar weet dat dat zeker niet altijd zo is. Het grootste deel van de tijd wel, maar soms trek ik bizarre conclusies uit bepaalde gebeurtenissen en omstandigheden en kan ik dingen uit hun context halen waardoor ik een beetje paranoia word. Maar dat is alleen als ik een te druk programma heb gehad of als er iets bij mij neergelegd wordt wat niet bij mij hoort. Vaak zitten er in die gedachtes een kern van waarheid. Een beetje verstopt, maar na verloop van tijd wel te herleiden. Als de klitten er eenmaal uit zijn.

Beledigende broccoli

Ik heb net het boek ‘Beledigende broccoli, over de ervaringskennis van kwetsbare mensen’ van Tim ’s Jongers gelezen. Het is een klein en eenvoudig boekje. Een immens contrast met de onnoemlijke schoonheid en grootse waarheid in de woorden. Ze getuigen van kracht, inzicht, levenservaring, intelligentie, lef en moed. Eigenlijk zou elke beleidsmaker in het sociaal domein dit boek moeten lezen.

Er wordt heel duidelijk, beeldend en met humor uitgelegd wat de kloof is tussen goede bedoelingen en uitwerkingen van sociaal beleid. Hoe hoopvolle mensen beleid maken voor en beslissingen nemen over de hopelozen zonder hen zelf daarbij echt een stem te geven of werkelijk te begrijpen. En hoe deze beleidsmakers elkaar vervolgens schouderklopjes geven over hun goede gedrag en daden. De ervaringsdeskundige mag voor een cadeaubon zijn verhaal doen. That’s it. Daarna borrelen de beleidsmakers en slaan ze de plank met hun plannen volledig mis. Ik kan het niet beter verwoorden dan Tim.

Tim zet als senior adviseur bij de Raad voor Volksgezondheid & Samenleving zijn ervaringskennis in om de kloof tussen beleid en kwetsbare mensen te verkleinen: “Uiteindelijk is het mijn persoonlijke missie om de samenleving en de leefwereld meer in het systeem te krijgen. Om die brug toch ergens te bouwen. Want als je de verhalen uit het boek [Gezichten van een onzeker bestaan. BP] leest en mijn eigen verhaal bekijkt, dan zie je telkens toch ook hoop en kracht. Daar moet de overheid meer respect voor tonen. En ik ben blij dat ik daarin het voortouw heb mogen geven met deze verhalen.” (p. 91)

Ik wil rennen, springen, vliegen, duiken, vallen, opstaan en weer doorgaan.

Herman van Veen

Articulatiemacht

Tim benoemt het feit dat hij articulatiemacht heeft en dat meer mensen met ervaringskennis articulatiemacht moeten krijgen. En ik prijs mij gelukkig dat ik die macht ook min of meer aan het verwerven ben. Na een lange weg heb ik een universitaire opleiding kunnen afronden, werk ik samen met de krant, de bieb, Stadskamer en andere sociaal ondernemers. Ik ken mijn grenzen en kan en mag leven op mijn eigen voorwaarden. Om in mijn onderhoud te voorzien ben ik met plezier postbezorger en daarmee zorg ik gelijk voor mijn wekelijkse portie beweging. De frisse wind die buiten om en rond mijn hoofd waait, maakt dat ik mijn complexe gedachtes kan reduceren tot eenvoudige en behapbare conclusies. Kortom: ik ben een gelukkig mens. En ik bof.

Maar: meer mensen is een aangenaam leven gegund. Niet iedereen treft de juiste mensen of is geboren onder een gelukkig gesternte. Soms moet je het geluk een handje helpen. Of in mijn geval: een woordje. Met mijn blog wil ik een plek zijn waar ware gedachtes worden gedeeld, zodat je troost kan putten uit de woorden die je leest. Je bent heus niet de enige op de wereld die soms gekke dingen denkt of doet. Ieder mens heeft wel iets waar hij mee worstelt. Alleen praten we er niet altijd over. Mijn grootste worsteling zijn mijn gedachtes. Door te schrijven ontwar ik ze. Door te lezen troost ik ze. Door ze te delen ontdoe ik ze van het taboe dat op ze heerst.

Duurt eerlijk het langst?

Duurt eerlijk het langst? Voor mij wel. Ik ben eerlijk en open. En ik ben lang (en rond). Mijn eerlijk zijn is daarmee letterlijk lang en duurt ook figuurlijk lang als ik je eenmaal in mijn hart gesloten heb. Het geeft je een bodem om op bouwen als je zelf ook een oprecht persoon bent. Dat geeft een vrij en blij gevoel, zorgt voor een gedegen basis in relaties, vriendschappen en samenwerkingen. Geen verborgen agenda’s, maar gewoon open communicatie die de weg vrijbaant voor verbondenheid en groeiend succes.

Keerzijde is dat ik hierdoor wel makkelijker te raken ben. Al mijn zwakke plekken zijn voor het blote oog zichtbaar. Een moeilijke gebeurtenis of nare opmerking komt heel hard en ongefilterd binnen. Soms komt er teveel informatie in mijn hoofd, waardoor ik overprikkeld raak. “Wat als alles misgaat of mensen met kwade bedoelingen op mij gaan azen?” vraag ik mij weleens af. Want ja….de wereld is niet alleen zoetsappig roze.

Gelukkig geldt bij openheid ook dat je ontvankelijker bent voor al het mooie en goede in het leven. Daardoor ervaar ik een enorme vreugde en veel liefde. En daar ben ik dankbaar voor. Daar focus ik op. Dat vergroot ik uit. Dat ik soms in mijn gedachtes doorsla neem ik op de koop toe. Dat ik soms gekwetst word: alla! Ik word graag geraakt. En dat leidt vaak tot tranen. Van blijdschap, maar ook van pijn.

Ik ben een andere jij

Ik wil leven. Ik wil schrijven. Ik wil gelukkig zijn en niet achter de geraniums zitten. Ik wil mezelf zijn en laten zien. Niet leven in eenzame angst met een gevoel dat niemand mij echt kent. Ik wil rennen, springen, vliegen, duiken, vallen, opstaan en weer doorgaan. Ik ben een andere jij. En jij hebt ook wat te zeggen. Roer je mond. Al is het slechts op papier. Vind een veilig plekje voor je ware gedachtes. Schaam je niet! Leef je uit! Zoek een passend middel daarvoor. Ik leef me uit op dit blog. Mijn eigen plekje op het wereldwijde web. En daar ben ik trots op!

Bestellen

Beledigende Broccoli bevat de uitgeschreven tekst van de Participatielezing: Van kloof naar brug, het belang van ervaringskennis voor het overbruggen van verschillen die Tim op 25 maart 2022 uitsprak. Er staan ook colums in die tussen november 2021 en april 2022 in de Volkskrant verschenen zijn. En een interview dat in juni 2021 in de Volkskrant verschenen is.

Je kan Beledigende broccoli hier bestellen.

Lees ook: ‘Het staat op mijn voorhoofd geschreven’ in de voorverkoop bestellen

Deel dit artikel:

Ontdek meer artikelen

Eén reactie

Geef een reactie

Je e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Nieuwsbrief ontvangen?
Verschijnt één keer per maand met weetjes, nieuws en achtergrondinformatie.

Stuur mij een bericht:

Contactformulier

Wil je...

Als je vragen hebt, van wat voor een aard dan ook, voel mij gerust duchtig aan de tand.

Ben je nieuwsgierig naar mij geworden en/of wil je met mij in zee gaan: laat het weten. Jij bent altijd welkom in mijn netwerk. Als je wil kennismaken: in de ochtend drink ik graag koffie met je. In de middag thee. In de avond port.

Als je geïnterviewd wil worden over de barst in je leven, je bedrijf of de samenleving en jouw oplossing om hem te helen, laat van je horen!

Als je wil dat ik je zelfgeschreven boek bespreek, mag je mij een recensie-exemplaar toesturen.

Als je wil dat ik je een brief schrijf, doe ik dat. Voor 37,50 euro ontvang je post van mij met een heuse Rabarbara-postzegel in je brievenbus. Natuurlijk mag je mij ook een brief sturen. Ik ben dol op post! Mail mij in beide gevallen om adresgegevens uit te wisselen.