Het nadenken over existentiële vragen nam bij Fokke een vogelvlucht na zijn hartstilstand in 2017. Als hij nadenkt over de periode ervoor en erna komt hij tot de conclusie dat zijn leven op een ander spoor is gekomen en dat hij veranderd is:”Ik hou de wereld minder op afstand, omdat ik minder druk ben alle bordjes in de lucht te houden; ik ben meer in het hier en nu en durf eerder aan te geven dat ik dingen niet weet of dat ik mij gestrest voel. Ook heb ik ervaren hoe waardevol het tonen van kwetsbaarheid kan zijn – het nodigt anderen uit dat te doen, wat een betekenisvoller contact mogelijk maakt.” (p.379) Daarom schrijf Fokke ‘Een zinvol leven’.
Het levensverhaal
Na het optekenen van al de interviews raakt Fokke steeds meer gefascineerd door het levensverhaal. Het boek sluit dan ook af met een eerlijk en doordacht essay ‘Zoektocht boven het bos. Over de mens en zijn verhaal’. Over het afnemen van de interviews zegt hij:
“Zulke wijsheid, niet voorgelezen van een tegel maar op het leven zelf veroverd, maakte indruk op mij. In de gesprekken zocht ik telkens dat gebied op waar levenservaring overgaat in levenswijsheid. Bij sommigen bleek die verscholen te liggen, anderen formuleerden hem terloops of zagen plots iets in. Een enkele keer kwam voor een gesprekspartner, al verhalend over een wirwar aan gebeurtenissen, de grote lijn van zijn leven tevoorschijn.” (p.375).
In zijn essay onderzoekt hij het nut en de noodzaak van het levensverhaal. Ook noemt hij enkele tegenargumenten.
Ik hou de wereld minder op afstand
Basis
Zelf ben ik ervan overtuigd dat als je je eigen mythe duidelijk voor ogen hebt, als je weet wie je bent, waar je vandaan komt en waar je naartoe wilt, je vrede kan sluiten met je soms roerige verleden en met vollere overtuiging je veelbelovende toekomst in kan schrijden. Het schrijven van Verzinhoofd heeft mij in ieder geval rust en inzicht geven en maakte mij duidelijk dat de verhalen die ik mezelf over mezelf vertelde klinkklare onzin waren. Ook dat de verhalen die anderen soms mij over mijzelf vertelden absoluut niet klopten. Je kan als mens je eigen verhaal (her)schrijven en je eigen koers (her)bepalen en varen.
De woorden over wie je bent en de richting die je op wilt zitten (soms diep) in jou en die woorden kan niemand anders jou vertellen. Als je tot je eigen kern kan komen en het lef hebt die neer te pennen of, nog moeilijker, uit te spreken ben je een mooi en krachtig mens. Hoe die kern er ook uitziet. In basis zijn we allemaal, hoe zweverig dat ook klinkt, licht en liefde. We dwalen in ons leven door omstandigheden vaak van onze eigen essentie af. Verdwalen in het leven en in onszelf met soms rare gedachtes. Het is zaak om terug te keren naar de basis. Naar je eigen basis. Dat je weet wie je bent. En dat je mooi bent. Gehavend of niet. Het opschrijven van je eigen levensverhaal kan daarbij helpen. Mij heeft het in ieder geval goed geholpen. En de mensen die mijn boek lezen ook.
Compliment
Het boek van Fokke heb ik met aandacht en vol plezier gelezen, want al vertellend komen de geïnterviewden met de essentie van hun leven op de proppen. Daarvoor wil ik Fokke een welgemeend compliment geven, want zulke gesprekken voeren kost veel tijd en daarvoor heb je een goede dosis inlevingsvermogen nodig. Ook moet je op de juiste momenten weten door te vragen. Uit de opgetekende verhalen maak ik op dat hij dat allemaal heeft gedaan, wat hem een goede journalist maakt. Alleen daarom wil ik iedereen dan ook aanraden om dit boek te lezen. Ook om zelf tot inzicht te komen. Dankjewel Fokke en succes met de verkoop!
Lees ook mijn reflectieverslag over ‘De bange mens’ van Daan Heerma van Vos
Eén reactie