Als je zijn gedichten zelf leest, word je meegevoerd in een intense wereld die soms met hoogdravende woorden tot je komt, maar ook een angstige en herkenbare snaar weet te raken in je onderbewuste. Hij schuwt daarbij de harde en rauwe realiteit niet. Al is die realiteit soms ‘maar’ een droom. Maar zijn dromen ook niet ergens waar? En hebben we niet allemaal een donkere en ondoorgrondelijke kant?
De droomsymfonie
Het volgende gedicht is het motto van ‘De Droomsymfonie’ en maakt duidelijk in welke sfeer de gedichten in deze grimmige bundel vol mythologische wezens, angstvisioenen en grillige wandelpaden ontstaan zijn. Er worden ook eenvoudige beelden in gebruikt zoals een paardenbloem, voet- of treintocht. Als ik deze gedichten lees, ben ik blij dat ik bijna nooit mijn dromen herinner. Niet dat ik rustig of makkelijk slaap, verre van dat zelfs, maar in ieder geval niet gekweld door demonen en angst. Dat voelt nu als een zegen.
Hypnagogisch
De schijnbare ruimte tussen werelden,
tussen waarheid en fantasie
is mijn kerker.
Mijn open-ogen-hallucinatie.
Welkom in mijn getekende wereld.
Slaap niet, wees niet wakker.
Dit is wachten op de kleine dood,
mijn bewaker, nee, mijn celgenoot.
Treed nu binnen, maar pas op!
Het zal wel weer eraan toegaan.
Loop langs de pennenstrepen.
Snel! De kamer draait al!
Zwanendwang
In Zwanendwang heeft Mark van het zwanenmeer een groot prozagedicht gemaakt, opgedeeld in actes. Dit heeft voor hem een extra lading, want op vijftienjarige leeftijd ontwikkelde hij een dwangneurose, omdat de druk van de dansopleiding die hij volgde te hoog was. Onder de douche neuriede hij twee uur en twintig minuten het hele zwanenmeer. Het leek een ontsnapping aan de werkelijkheid, maar was eigenlijk een ware gevangenis.
De gedichten vertellen met elkaar het ongelukkige liefdesverhaal van Siegfried en Odette. Om de gedichten beter te begijpen heb ik het verhaal van het zwanenmeer gegoogled, ik kende het namelijk niet. In het verhaal verweven is de beleving van Mark onder de douche. Alles is vernuftig in elkaar gedraaid.
Intense kadans
Alle gedichten van Mark kenmerken zich door een kadans die zich in je hoofd herhaalt. De beelden blijven spoken. Het woord ‘intens’ vat ze voor mij mooi samen. Ze zijn de uitdrukking van heftige emoties en ik denk dat ze daarmee tegelijkertijd een welkome uitklaatklep voor hem zijn. Wat erin zit, moet er ook uit. Zo werkt het tenminste bij mij en ik denk ook bij Mark.
In de gedichten schuilt muziek al kan ik mijn vinger niet precies op alle noten leggen. Ze zijn goed gecomponeerd, net als de bundel. Dat is te merken aan de opbouw en de volgorde van de gedichten. Omdat ik voornamelijk een genietend passieve muziekliefhebber ben, doorzie ik deze composities niet helemaal. Daarom hoor ik hem graag over de gedichten vertellen en luister ik ademloos naar zijn voordrachten. Ik denk dat hij zichzelf maar snel dichtend moet filmen, hij zal zo viral gaan!
De bundels van Mark kan je bestellen bij Brave New Books.
Lees ook: Beledigende Broccoli: verplichte kost voor het sociaal domein
Lees ook: Het bos, vier vragen, het leven en ik
Eén reactie