Ode aan de Boekenweek

Barbara Pavinati - Rabarbara
Het is Boekenweek. Normaal is dat voor mij geen extra aanleiding om een boek te kopen. Ik koop heel het jaar door met regelmaat een boek. Niet heel vaak, want mijn hoofd staat met al mijn bezigheden niet altijd naar lezen. En als ik een boek koop, wil ik het ook lezen. De boeken die ik aanschaf zijn vaak ook niet te moeilijk en hoogdravend. Vaak toegankelijk geschreven en lekker leesbaar. Over, hoe kan het ook anders, onderwerpen die mij interesseren zoals schrijven, filosofie, spiritualiteit. Meestal lees ik die boeken in een ruk uit en voel ik mij daarna een wijzer en verlichter mens. Vandaag kocht ik twee stripboeken: ‘De filosoof, de hond en de bruiloft’ van Barbara Stok en ‘Dichter in de Achterhoek’ van Marc Weikamp.

Dit jaar schrijft mijn voormalig idool Ilja Leonard Pfeijffer het Boekenweekgeschenk. Van verschillende kanten hoorde en las ik wat over ‘Monterosso mon amour’. Een kennis nam de moeite mij de podcast van Kunststof op NPO Radio 1 erover te appen, die ik vervolgens met veel passievolle interesse luisterde. (Oude liefde roest niet). Ook las ik een goed interview met Ilja in Onze Taal erover. Het thema van het boek sprak mij erg aan, omdat het gaat over de liefde, het belang van verhalen en over de mensen achter de schrijver. Het boek is een ode aan die mensen die op de achtergrond in het literaire bedrijf werkzaam zijn, zoals boekhandelaren, bibliotheekmedewerkers en organisatoren van lezingen. En dat doet mij ook denken aan mijzelf. Aan al die mensen die Rabarbara groot hebben gemaakt: collega zzp’ers, collega’s bij de krant, collega’s bij de bieb, collega’s bij Stadskamer en heel veel lieve vrienden, vriendinnen en soms ook onbekenden. En natuurlijk, last but not least mijn Boef. Ik weet niet wat ik zonder hem had gemoeten. En dat wil ik ook niet weten.

Finish

Natuurlijk heb ik Rabarbara zelf op poten gezet en ben ik in hoogst eigen persoontje de drijvende ideeënkracht en ronkende motor achter mijn eigen onderneming. Toch had ik het zonder de steun van al die inspirerende mensen die ik ontmoet heb niet gekund. Ik heb een publiek nodig. Mensen die mij lezen en vanaf de zijlijn toejuichen. Hup Rabarbara! Hup! Ik heb de finish gehaald zoals jullie gezien hebben. En hoe. Deze website is het bewijs van mijn succes. Daarom ben ik er ook zo blij mee en trots op. Daarom ben ik ook zo dankbaar. Dankbaar dat ik dit heb mogen bereiken. Ook nu prikken weer tranen achter mijn ogen. Ik ben boven mijzelf uitgestegen.

Ik heb een publiek nodig.

Hoofdprijs

In allerlei meditaties en verhalen komt nu steeds boven dat ik een prijs wil winnen. Maar waarvoor? En: waarom? Ik heb de hoofdprijs al: ik kan doen en laten wat ik wil. Ik kan bloggen op het mooiste blog van Nederland. Uiteraard binnen bepaalde grenzen en met respect voor de ander. Vrijheid is een groot goed, dat beseffen we met de oorlog die woedt des te meer, en met geen geld te koop. Ik geloof niet dat geld en roem gelukkig maken, maar ik weet wel dat als je veel te weinig geld hebt om fatsoenlijk te leven je heel ongelukkig kan worden. Van alleen worteltjes eten word je niet blij. En als je je als mens ongezien en onbegrepen voelt, kan je je ook veel eenzaamheid ervaren en jezelf als mislukkeling zien. Je hoeft echt geen Nobelprijs te winnen, maar van een compliment of schouderklopje op zijn tijd bloeit iedereen op.

Potentie

Volgens mij heb ik geluk gehad, maar ik weet ook dat je je geluk moet leren en kunnen zien. Soms gaat het aan je voorbij zonder dat je er oog voor of erg in hebt. Vaak reiken er zich een heleboel helpende handen naar je uit als je in moeilijkheden verkeert. Misschien wil je die wel niet pakken uit onbewuste angst voor het onbekende of koppigheid en soms pak je de verkeerde hand en val je van de regen in de drup. Hier in de Achterhoek bij Boef kwam ik allemaal mensen tegen die potentie in mij zagen, die in mij geloofden en mij verder wilden helpen. En met hartstochtelijke gretigheid liet ik mij naar hogere hoogtes tillen. En zo hervond ik mijzelf en werd ik de Rabarbara die ik eigenlijk stiekem altijd al was. Die iedereen al zag, behalve ikzelf. Leuk hè!

Zodra ik de boeken die ik gekocht en gekregen heb, heb gelezen zal ik ze eren in fantasievolle woorden op dit blog. Ik vermoed dat ik mij er heerlijk in ga onderdompelen en er mooie gedachteschatten in ga vinden. Net zoals ik mijzelf als stadse heb ondergedompeld in de Achterhoek en het naoberschap ontdekte. Tjonge…wat een verhaal kan de aanschaf van boeken wel niet oproepen. En dat op een gewone dinsdag in april. Een dag waarop de zon schijnt en ik zonder sokken naar buiten ging. Dit blog is een ode aan de Boekenweek, aan alle mensen achter Rabarbara. Dit blog is een ode aan jou!

Lees ook: Pleidooi voor de Achterhoek

Deel dit artikel:

Ontdek meer artikelen

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Stuur mij een bericht:

Contactformulier

Wil je...

Als je vragen hebt, van wat voor een aard dan ook, voel mij gerust duchtig aan de tand.

Ben je nieuwsgierig naar mij geworden en/of wil je met mij in zee gaan: laat het weten. Jij bent altijd welkom in mijn netwerk. Als je wil kennismaken: in de ochtend drink ik graag koffie met je. In de middag thee. In de avond port.

Als je geïnterviewd wil worden over de barst in je leven, je bedrijf of de samenleving en jouw oplossing om hem te helen, laat van je horen!

Als je wil dat ik je zelfgeschreven boek bespreek, mag je mij een recensie-exemplaar toesturen.

Als je wil dat ik je een brief schrijf, doe ik dat. Voor 17,50 euro ontvang je post van mij met een heuse Rabarbara-postzegel in je brievenbus. Natuurlijk mag je mij ook een brief sturen. Ik ben dol op post! Mail mij in beide gevallen om adresgegevens uit te wisselen.