Pleidooi voor de Achterhoek

Barbara Pavinati - Rabarbara
Wat heeft gemaakt dat jouw integratie in de Achterhoek succesvol is verlopen? Hoe kunnen we nieuwe mensen die we hier naartoe willen trekken voor werkgelegenheid helpen, zodat ze zich hier snel thuis zullen voelen? Deze en meerdere vragen stelde Marjolein Mantel in april 2021 aan mij. Zij is stagiair bij 8RHK Ambassadeurs en doet onderzoek naar welke informatiebehoefte er is bij mensen die van buiten de Achterhoek er naartoe trekken.

Ik heb geprobeerd zo eerlijk mogelijk mijn bevindingen te verwoorden, maar voordat ik straks heel de Achterhoek over mij heen krijg: ik heb gepleit voor het behoud van jullie cultuur. Ik heb tegen Achterhoek Ambassadeurs gezegd dat jullie cultuur als Immaterieel Erfgoed weggezet moet worden. De reden daarvoor: ik ben hier helemaal opgebloeid. En hoe dat komt? In de Achterhoek is er nog vertrouwen in het leven. Vertrouwen dat alles goed komt. Het motto van De Feestfabriek is niet voor niets ‘Alles kump goed’. Ik weet nog wel toen ik hier net woonde iedereen die woorden tegen mij zei als ik weer eens met een rare gedachte of onbeduidend gevoel worstelde. Ze gingen niet op dat gevoel in, maar vertrouwden op de tijdelijkheid ervan en dat uiteindelijk de lach en kracht zouden zegevieren. 

Pleidooi voor de Achterhoek

De gedachte dat alles goed zou komen was nieuw voor mij en deed mijn nekharen overeind staan. Daar waar ik vandaan kom, kwam niks goed en werd alles eigenlijk alleen maar erger. Ik hield in de trein en bus krampachting mijn handtas vast, bang voor dieven. Ik draaide altijd angstvallig mijn deur op slot en deed drie sloten op mijn fiets. Die gewoontes heb ik nu nog steeds, tot verbazing van sommige inwoners hier. De achterdeuren zijn hier over het algemeen ‘los’ (dat zeggen ze in de Achterhoek in plaats van het ‘open’ wat in het Westen gebezigd wordt) en toen ik hier net woonde was ik verbaasd dat veel mensen hun fiets ook niet op slot deden.

Ik merk dat langzaamaan dit vertrouwen beschaamd wordt. Dat er steeds meer mensen hiernaartoe komen die daar misbruik van maken: fietsen worden gestolen, inbraak en drugs. Ook de kleinschaligheid dreigt te verdwijnen. Dat wat de Achterhoekse cultuur zo mooi maakt, het noaberschap, gaat verloren in het steeds groter en meer willen van bedrijven en overheid. 

De natuur maakt de Achterhoek ook mooi! Foto: Boef

Stilzwijgend accepteren

Moet je steeds groter willen worden en meer willen bereiken? Is less niet more? De cultuur hier heeft ervoor gezorgd dat ik leerde dealen met mijn psychische kwetsbaarheid. Het leven is hier wat langzamer, er zijn minder prikkels en veel mooie natuur. Alles is veel kleinschaliger en omdat de lijntjes kort zijn, wordt goed gedrag beloond, want op een gegeven moment weet iedereen: die en die doet zijn werk grondig en eerlijk. Ik geef toe dat niet overal over gepraat wordt. Mensen durven hun vuile was niet buiten te hangen en het gesprek over echte gevoelen en emoties met (on)bekenden aan te gaan. In plaats daarvan is er wel de nodige roddel en achterklap. Maar er is ook een soort stilzwijgend accepteren van de ander in hoe hij of zij is in heel zijn of haar compleetheid.

Vaak wordt er niet in woorden geholpen, want praten over dat wat je echt bezighoudt vinden veel Achterhoekers moeilijk, maar helpen ze je in daden vooruit. Zo helpen ze je met je voortuin, zetten een Sarah voor je deur als je 50 wordt, nemen je mee naar een feestje als je verdrietig bent. Als puntje bij paaltje komt staan de mensen voor je klaar. Als echte noabers. En sluizen ze het water dat tot aan je lippen staat weg. 

De dingen zijn zoals ze zijn.

Natuurlijke verlichting

Belangrijk is ook respect. Respect voor elkaar. Ik had niet nagedacht over mijn verhuizing naar de Achterhoek. Ik was gewoon verliefd en wilde bij Boef zijn. Na een valse start, ik had niet gerekend op al dat kat uit de boom gekijk, merkte ik dat de Achterhoek een warm bad is. Ze omarmden stilzwijgend mijn anders zijn en ik merkte dat daar juist hier ruimte voor is. Dat dat toegejuicht wordt. Alleen: je herkent de ‘andere’ mensen niet aan hun kleding of haar. Ze gaan op in de massa. Ze schreeuwen niet alleen hun leuzen, maar voeren ze ook daadwerkelijk uit. Ze voegen de daad bij het woord, want Achterhoekers zijn echte werkers. Daarnaast zijn ze nuchter. Toen ik hier net woonde en ik de woorden ‘chakra’ en ‘aura’ bezigde keek iedereen mij aan of ik gek was. Dus ik heb jaren mijn spirituele aard verborgen gehouden.

Deze nuchtere douche leerde mij dat er in een grassprietje, bloemetje en bijtje ook veel wijsheid zit en dat de uit de klei getrokken aard van de Achterhoeker juist echte levenswijsheid bevat. Je hoeft niet hoog in de wolken te zweven om spiritueel te zijn. Juist in het aardse zit veel wijsheid. Juist dat aardse is natuurlijke verlichting. Maar zeg dat maar niet tegen een Achterhoeker, want velen vinden dat de dingen gewoon zijn zoals ze zijn. Zonder dubbele bodems. Zonder dubbele agenda’s. 

Trots

Ik weet dat er mensen zijn die andere ervaringen met de Achterhoek hebben. Mensen die hier zijn komen wonen of mensen die hier heel hun leven al wonen. Dat het naoberschap hun juist benauwd, dat ze vinden dat de mensen hier bekrompen en gesloten zijn. Alles is een kwestie van perspectief. Bovenstaande is mijn kijk op het geheel en ik hoop daarmee bij te dragen aan een goed en beter imago van de Achterhoek. Ik ben trots op haar inwoners!

Lees ook: Interview met burgemeester Annette Bronsvoort

Deel dit artikel:

Ontdek meer artikelen

Eén reactie

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Stuur mij een bericht:

Contactformulier

Wil je...

Als je vragen hebt, van wat voor een aard dan ook, voel mij gerust duchtig aan de tand.

Ben je nieuwsgierig naar mij geworden en/of wil je met mij in zee gaan: laat het weten. Jij bent altijd welkom in mijn netwerk. Als je wil kennismaken: in de ochtend drink ik graag koffie met je. In de middag thee. In de avond port.

Als je geïnterviewd wil worden over de barst in je leven, je bedrijf of de samenleving en jouw oplossing om hem te helen, laat van je horen!

Als je wil dat ik je zelfgeschreven boek bespreek, mag je mij een recensie-exemplaar toesturen.

Als je wil dat ik je een brief schrijf, doe ik dat. Voor 17,50 euro ontvang je post van mij met een heuse Rabarbara-postzegel in je brievenbus. Natuurlijk mag je mij ook een brief sturen. Ik ben dol op post! Mail mij in beide gevallen om adresgegevens uit te wisselen.