Waarom heb je geen column in de krant?

Bovenstaande vragen zijn goede vragen en ik zal ze stuk voor stuk in deze column beantwoorden.

Heb ik een mening?

Uh…ja…ik vind van bepaalde zaken echt wel wat, maar ben er nooit op uit mijn gelijk te halen. Ik vind dat iedereen recht heeft op zijn eigen perspectief en heb respect voor de visie van een ander. Dat straal ik ook uit: vriendelijkheid ten voeten uit. Daarom gebeurt het vaak dat anderen mij hun mening opdringen of proberen te overtuigen van hun grote gelijk. En dan klap ik dicht. Ja. Dan klap ik dicht, omdat ze dan over mijn zachte en vriendelijke grenzen stormen. Omdat ze geen rekening houden met het feit dat er ook mensen zijn die lief zijn en die op een andere manier hun mening geven. Ik ben meer voor een liefdevolle en vriendelijke verkondiging van je eigen visie op het geheel. Die kan je uiten met een lief gedicht, verhaal of mooie tekening. Zo kan je op een milde manier duidelijk maken hoe jij het probleem of de oplossing ziet. Dan botsen er geen karakters. Dan vallen er geen figuurlijke gewonden.

Vind je iets van de oorlog in de wereld?

Natuurlijk. Maar daar kan ik niks aan doen. Het zijn Grote en Boze mannen die met groot geschut anderen proberen te domineren. Zij willen macht hebben. Zij willen controle hebben. Maar waarom? En waarover? Het kan er bij mij niet in dat mannen met zulke slechte bedoelingen zoveel te zeggen hebben in de wereld. Ik als klein rabarbertje word daar doodongelukkig van en kan daar niet van slapen. Ik snap het niet. Waarom doen mensen zo? Daarom volg ik van het journaal alleen de hoogtepunten via de radio. Ik wil niet in een slechte wereld leven, maar in een goede. Al weet ik dat het een illusie is, deze illusie houdt mij wel op de been.

Denk je weleens na over politiek?

Dat heb ik geprobeerd, maar ik werd er moe van. Al die regels. En dan dat spel. Dat spel van elkaar overtroeven en overtuigen. Het is niks voor mij. Ik ben van het organisch werken. Van het laten groeien van zaken die zich op een natuurlijke manier aandienen. Dan wil ik niet van het kastje naar de muur gestuurd worden. Dan wil ik niet te maken hebben met starre systemen. Op mijn eigen unieke manier probeer ik mij er wel mee te bemoeien door in de krant mijn verhalen te schrijven over onderwerpen die in mijn ogen meer aandacht verdienen. Of dat zijn vruchten afwerpt, weet ik niet. Veranderingen gaan langzaam. En ik ben maar een eenvoudige journalist van een huis-aan-huis krant. Maar het is een steen in de rivier. Mijn steen in de rivier.

Ga je liever de discussies zakelijk en privé uit de weg?

Mensen die anders denken, scherpen je. Ze slijpen je gedachten. Ik ben voor complementaire relaties. Zakelijk en privé. Discussies vind ik vervelend, maar brainwaves delen en daardoor elkaar laten zien dat er meerdere perspectieven zijn vind ik een fijne manier om te groeien en leren. Elkaar tot de orde roepen mag ook. Maar wel met open vizier en met goede intenties. Ik speel open kaart en leg deze duidelijk op tafel. Dat is gevaarlijk en ik loop het risico te verliezen, omdat er misbruik van gemaakt kan worden. Maar alleen zo kan ik spelen. Ik wil mezelf zijn. Mezelf zonder geheimen. Kijk maar in mijn kaarten! Ik heb niks te verbergen! Je kan mij niet raken omdat ik vogelvrij ben. Als je mij probeert te vangen vlieg ik weg. Mijn gedachtevleugels uitslaand naar een plek waar ik wel kan gedijen. Een plek zoals dit blog.

Waarom heb je geen column in de krant?

In de krant worden columns geschreven over actuele kwesties om de discussie aan te zwengelen. Daar ben ik met mijn lieve woorden en het prediken van elkaar allemaal kusjes geven niet geschikt voor. Met mijn zachtaardige aard zet ik liever mensen met mijn taal in het zonnetje. Niet omdat ik geen duidelijke mening heb, maar omdat ik het niet nodig vind deze onomfloerst te ventileren. Anderen mogen voor mij met scherpe meningen de kastanjes uit het vuur halen. De weg van Liefde is een andere.

Lees ook: Achterlicht laat zien hoe uniek Lichtenvoorde is