Waarom twijfel ik aan mezelf? Of twijfelen? Zo wil ik het eigenlijk niet noemen. Door de cursus Blogbasics die ik bij Kitty Kilian van De Blogacademie volg, word ik erg aan het nadenken gezet. Aan het nadenken over mijn blogstijl. Een vriendin verklaarde mij voor gek: ”Een beginnerscursus Rabarbara? Jij bent toch allang een pro met alle opleidingen en schrijfervaring die je hebt!” “Ja,” antwoordde ik haar, “Een beginnerscursus. Ik wil met frisse oren horen wat de basis is van bloggen. Dan kan ik mijn kunstje vanaf de bodem verbeteren. De blogkunst heb ik mij zonder theorie eigen gemaakt en ik wil graag weten wat een professional erover te zeggen heeft zodat ik mijn lezers beter kan bedienen en ook nieuwe lezers trek.”
Bloggen met poëtische koppen
Blogbasics is gelijk raak. Eerst neem ik alle stof globaal door en dan ga ik fanatiek met les 1 aan de slag. Die gaat over koppen. Een filmpje met tips voor pakkende titels en de uitleg over de noodzakelijkheid ervan zorgt ervoor dat ik gelijk mijn blogs scan. Wat een vage koppen zie ik. Ik schrik ervan. Het zijn vooral poëtische koppen. Geschikt voor in een boek of boven een gedicht, maar niet voor boven een blog. Het verbaast mij: “Waarom schrijf ik voor de krant wel koppen die de lading van de artikelen dekken, maar doe ik dat voor mijn blog niet?”
Bloggen serieus nemen
Dan realiseer ik me dat ik uit angst poëtische koppen gekozen heb. Om niet teveel de aandacht te trekken. Door te goede koppen krijg ik misschien lezers die mijn teksten niet begrijpen en mij dan haatmail gaan sturen. Ja. In zo’n tijd leven we. Tegelijkertijd is daar het besef dat ik nu ik 100% voor Rabarbara ga ik mezelf serieuzer moet nemen als blogger. Het schrijven is mijn visitekaartje en broodwinning. Ik wil bewijzen dat over jezelf bloggen helend werkt en dat die blogs gelezen worden. Hoe doe je dat?
Een hele nacht ben ik bezig om mijn 150 koppen door te nemen. Ruim de helft ervan heeft een aanpassing nodig. Daarna zijn het nog steeds niet allemaal even prikkelende titels, maar ze dekken nu in ieder geval de lading van de tekst. Voor de toekomstige blogs ga ik beter mijn best doen.
Wat heb jij aan mijn verhalen?
Bij effectief bloggen draait het om de lezer legt Kitty in haar cursus Blogbasics en boek ‘Stijl. Waarom lezers lezen (en waarom niet)’ uit. Dan komt het inzicht dat ik vooral over mezelf en voor mezelf blog. Mijn blog is een publiek dagboek, mijn leven een publiek geheim. Maar wat heb jij als lezer eraan? Daar heb ik in mijn hoofd gisteren en vandaag over gebroken. Ik kwam tot de conclusie dat ik dat helemaal niet weet. Wat heb jij aan mijn verhalen? Wat wil ik jou laten zien? Hoe bewijs ik dat lezers er hoop en troost uit putten? Dat moet ik jou gaan uitleggen.
Wat heb jij aan mijn verhalen? Wat wil ik laten zien?
Rust in een druk hoofd
Schrijven over jezelf werkt helend, omdat je dan je gedachtes en gevoelens ontrafelt. Daarnaast dwingt schrijven je om deze gedachtes en gevoelens te ordenen. Dat geeft inzicht en brengt rust in een druk hoofd. Een publiek geeft mij extra motivatie om alles behapbaar voor mezelf te verduidelijken. Natuurlijk hoef jij niet net als ik openlijk op een blog je persoonlijke verhalen te schrijven. Het kan ook heel goed privé, in een dagboek met slot dat je ook nog eens verstopt in je sokkenla. Dat is ook beter. Het is al moeilijk genoeg om in een dagboek eerlijk naar jezelf te zijn. Laat staan op het wereldwijde web. Probeer het maar. Schrijf je geheimen op. Ook de geheimen voor jezelf. Lastig hè?
Pro in schrijven over mezelf
Ik ben praktisch alle gêne voorbij, omdat ik in het schrijven over mijzelf een pro ben. Al ruim twintig jaar schrijf ik blogs. In het effectief schrijven voor jou ga ik mij de komende weken trainen op een manier die bij mijn stijl past. Dit is poging één.
Lees ook: Geen blogfluencer, wel een publiek leven
Lees over mijn boek ‘Het staat op mijn voorhoofd geschreven: een pleidooi voor schrijftherapie’
3 reacties
Ik kan geen reactie onder je blog zetten, dus maar even hier. Ik bedoel niet dat je niet over jezelf mag schrijven: gráág zelfs. Ik bedoel alleen dat de manier waarop je dat doet (lekker om te lezen) en de inhoud (prikkelend om over na te denken) de moeite moeten zijn voor je lezer. En niet alleen voor jezelf.
Je schrijft dus voor de lezer, als je professioneel schrijft. En als je over jezelf schrijft, ben jij een personage in je eigen verhaal.
Het draait allemaal om selectie en stilering, toch?
En daarbij is schrijven, maar ook spreken, in het openbaar ontzettend helend. Je schaamte verdwijnt.
Kitty,
Ontzettend bedankt voor deze feedback op mijn blog (een reactie kan wel, als je iets verder naar beneden scrolt).
Ik ben ontzettend met jouw lessen in de weer geweest de afgelopen dagen en heb er misschien iets te diep over nagedacht 😉.
Ben blij dat ook jij vindt dat over jezelf schrijven en spreken helend werkt! Nu kan ik weer opgelucht ademhalen en de lesstof wat luchtiger integreren.
Je boek ‘Stijl’ heb ik verslonden. Ben er heel blij mee 🥰